აღარ მიყვარხარ ვიცი გაიყო ეს ჩვენი გზები, ვიცი, ვერასდროს ვეღარ შევხვდებით, მარტო დავრჩები ჩემთვის ეული თუკი შევხვდებით ისიც შემთხვევით. არ გაგიკვირდეს ჩემი დანახვა, არ შემომხედავ, ისე ჩამივლი ვიცი რომ წლების მიუხედავად შენს დანახვაზე სითბო გამივლის. როგორ მენატრება წამის შეგრძნება, როცა ვიგრძენი როგორ მიყვარდი, შენთთვის მინოდა მე ეს სამყარო მე ხომ გულწრფელად ძლიერ მიყვარდი... არადა ჩემთვის იყავი ბედნიერების სათავე და ვხვდები რომ სიყვარულით ვერ მოგითოკე სადავე, ვერ მოგითოკე აფრები, ახლა შენამდე შორია, მეგონა გული გქონდა და თურმე ყინული გქონია... ეს ლექსიც მაშინ დავწერე როცა შენ ჩემგან წახვედი, ჩემს გულის ნაპირს მოსწყდი და სულ სხვა ნაპირზე გახვედი... წახვედი?? ...წადი შორს წადი, იქნებ სულ გად
მე შენ მიყვარხარ პატარავ, გესმის? მე უშენობით ვერაფერს ვებრძვი.. იცი? ძნელია როდესაც გნატრობ, შენ კი არ ჩანხარ ესევე ვდარდობ.. როდესაც გიყურებ რაღაცა გინდა, თვალებში ჩაგხედავ, ვხვდები რომ გცივა, მე შენ გაგათბობ ლამაზი სიტყვებით მინდა იცოდე: ძლიერ მჭირდები... უფალს მადლობა შევწირო მინდა შენი თავი რომ მაჩუქა წმინდა შენა ხარ ჩემი შუქურა დიდი, ჩემი ცხოვრებაც შენია მიხვდი.... მინდა ცხოვრება გაჩუქო ლაღი, მინდა იხარო ყოველი წამით, მინდა იცოდე ვინა ვარ შენი, მიყვარხარ იცოდე მე ბევრჯერ გეტყვი.... ისევ ფიქრები დღისით თუ ღამით, შენგან არ წავალ არც ერთი წამით ისევ მუხლებზე დავდექი ღამით, უფალს შევთხოვე შენ მყავდე კარგი
შენახარ ჩემი ლამაზი ფიქრი, და სიყვარულით გული მაქ სავსე.. არა, არასდროს არ შემეკითხო, თუ ასე ძლიერ მიყვარხარ რაზე.. დედამიწაზე, მთელ სამყაროში, ყველგან შეგიცნობ შორიდან ხმაზე. არ მომცე ერთი კითხვაც არასდროს რად გიყვარვარო ნეტავი ასე,,, აზრად და ფიქრად ვერ წარმოიდგენ ამ სიყვარულზე ვერ მოხვალ აზრზე ეხლა იმდენჯერ მიყვარხარ გულში, რამდენიც არის ვარსკვლავი ცაზე,, ეხლა ეს გული რომ შეადარო. არა ცოცხლებსა, ჯობია მკვდარზე,, ჩემო სიცოცხლევ ეს სიყვარული, რატომ გაწირე მითხარი რაზე.. რატომ წახვედი ჩემი გულიდან, რატომ გამცვალე უაზროთ სხვაზე... რატომ დამტოვე თვალცრემლიანი შენს მოლოდინში მუდმივათ ასე.. ვერ დაგივიწყებ, ვერ დაგპირდები.. თუნდაც მაწამონ. გამაკრან ჯვარზე მე რომ მიყვარხარ ახლა ამ წუთში, ვერ შეგიყ
"სიყვარულისთვის... აი ნამდვილი სიყვარულისთვის ყოველთვის ღირს ბრძოლა და არავინ არ თქვას , რომ სიყვარული ომი არაა.ომია სადაც დაჭრილიც კი უნდა წამოდგე , გულმოკლულმა ტკივილს უნდა გაუძლო. ნამდვილი სიყვარული განშორებასაც უძლებს და ყოველდღიურ სიახლოვესაც. ნამდვილ სიყვარულს ბევრი მტერი ყავს და არავინ , თითქმის არავინ ახლობელი. ის იმდენად იშვიათია , რომ ხშირად მისი აღქმაც კი გვიჭირს. დღეს, რომ რაღაც გართობას სიყვარულს ეძახით , ბინძური თამაშია. სიყვარული კი წმინდაა,ისევე როგორც უფალი. სათუთია , როგორც თხელი შუშა.. თბილია,როგორც მზე და ნათელი როგორც ლურჯი ცა.ცეცხლივით გიზგიზებს ჩვენს გულებში! უნდა შეიყვარო ადამიანის სული, ისე რომ მის სხეულსაც არ იყო ჯერ შეხებული,რადგან იმაზე დიდი სიამოვნება არ არსებობს