Դու մի բառ էիր , մի անուն էիր՝ որ ծնվեցիր ձմռան մի ցուրտ գիշեր ։ Խավարից լույս սփռելով հոգուս խարխլված պատերին, կյանքս լցրեցիր բույրով սիրո , ու ամեն անգամ հանդիպումից հետո ես ռունգերիս մեջ էի պահում քո բույրը ՝ մինչ նոր հանդիպում ։ Ապրելու համար ինձ բավական էր քո մեկ ժպիտը , քո մեկ հայացքով իմ մեջ չարը դառնում էր բարի։ Դու կայիր, ու ես աշխարհից էլ ոչ մի պահանջ չունեի ։ Քեզանով էր օրս ծնվում ու մեռնում ։ Աղոթքներս առ Աստված քո անունով էին նախաբանվում ու վերջաբանվում։ Ես էլ կայի ։ Բայց քամիները մի օր մեզ բաժանեցին ։ Ստվերների աշխարհից ես քո սիրով վերածնված վերադարձա քեզ մոտ ։ Բայց գրկիտ մեջ տեղ չկար էլ ։ Այլևս ձնծաղիկներ չեմ որոնում ։ Ում նվիրեմ , երբ երազներս քո հետ մնացին անցյալում ։

Информация Meline доступна только авторизованным пользователям.