დაუნახაობა ყველაზე ცუდი მდგომარეობაა, რომელიც აბრმავებს ადამიანს და საბოლოოდ ართმევს მადლიერების გრძნობას... რა აზრი აქვს ცხოვრებას, თუ ვერ დააფასე ის, რაც გქონდა და დაუნახავობის გამო წაგერთვა... ის კი არ არის მთავარი, რამდენი მოგეცა, მთავარია რაც მოგეცა იმას როგორ გაუფრთხილდი... სიკეთის კეთებასაც ნიჭი უნდა... ყოველთვის კი არ უნდა გადაყვე იმას, ვინც თვლის, რომ მეტის ღირსი იყო... არ გაგიკვირდეს, ვისაც პური გაუწოდე, პირველ ქვას სწორედ ის გამოგიქანებს... ასეთი ქცევა გაქვავებული გულის ბრალია... ყველაზე მძიმე სასჯელი სულიერი სიბრმავეა... ისინი ვერასდროს ხედავენ მზეს"