Предыдущая публикация
Padşah bir gün, "Mənə yalan söyləyə bilənə bir küp dolusu qızıl verəcəyəm!
" demiş.
Yalançılar dərhal saraya qaçmaqa başlamışlar yalan danışsınlar;
Yalançı : "Bir quş, aslanı qapıb yuvasına apardı".
Padşah "Burda yalan yoxdur Quş qartaldır, aslan da quzu qədər kiçik bir bala. Qapib aparar təbii!..''
Yalancı :"Qonşu ölkədə bir eşşəyi kral etdilər!.."
Padşah "Ölkənin kralı, pəncərədən baxdıqı yerdə tacını salmış. Tac da pəncərənin altındakı eşşəyin başına keçmiş. Tac kimin başındadırsa, kral odur təbii!.."
Yalancı"Padşahım, mən səmaya bir ox atdım. Altı ay sonra geri döndü!"
Padşah"Sənin ox bir ağacın üstünə düşmüşdür. Ağac, payızda yarpaqlarını töküncə, ilişəcək yer tapa bilməyib yerə enmişdir".'
Beləcə padşah, hər yalana gerçək bir bəhanə tapmış və kimsə padşaha bu yalandır dedirdə bilməmiş.
Amma bir gün Məlikməmməd gəlmiş;
"Padşahım, sən mənim atamdan borc olaraq bir küp dolusu qızıl götürmüşdün. İndi qızılı götürməyə gəldim. Yalandır desən mükafatımı ver. Yalan deyil desən borcunu ödə!
Следующая публикация
Нет комментариев