Предыдущая публикация
_______Аёлимга хиёнат қилдим...
Буни билиб қолди. Хеч нима демади фақат кўзларимга, кўзлари тўла ёш билан 5 дақиқа термулиб турдида ичкарига кириб кетди...
Тунда уни йигиси овозини эшитдим... Тонг сахаргача йиглаб чиқди. Ёнига бориб юпатолмадим... Тонг сахар йиги овози тухтагани учун, мен хам ухладим...
Эрталаб уйгондим. Қуёш анча кўтарилиб қолибди... Аёлим мени уйготмабдида деган хаёл билан ўрнимдан турдим... Негадир атроф жим жит эди... Қарасам у хали хам ўрнидан турмабди... Ёнига бориб уйготгандим, турмади.....
У нафас олмаётганди.... Ўзимдан нафратланаман.... Мана бугун уни бу ёруг оламни тарк этганига роса бир йил бўлди... Уни юраги хасталигини билар эдим.... Билиб туриб нафсимни қулига айландим. Биз у билан барча хаёт қийинчиликларини бирга енгиб ўтгандик. У мени чин юракдан севган, огир кунда хам ёнимда турган ягонам эди.... Мен эса уни...... У йўқ... лекин хали хануз уни йўқлигига ишонолмиман...
Мен юзи қора гунохкорман..... Вақт соатим тугашини, Аллох мени жонимни олишини кутяпман.... Чунки у сиз хаётим маносиз....
Дўстларим сизларга фақат биргина нарсани айтмоқчиман... Онангизни, аёлингизни, опа-синглингизни асраб авайланг... Улар жуда таъсирчан, бизни мехримизга зор... Уларсиз эса хаёт маносиз экан.... Яқинингни қадрини йўқотибгина биларкансиз...
Следующая публикация
Нет комментариев