გიოს სტატუსები

– დე, რა ლურჯი ზღვაა… გინახავს ასეთი ლურჯი ზღვა სადმე? – კი შვილი, დიდი ხნის წინ… – რამხელა ტალღებია, ხედავ დე? – კი, ვხედავ…. – ნახე, ცაზე თოლიები დაფრინავენ, რა თავისუფალნი არიან… აი, ერთი ჩემთანაც მოფრინდა… ხომ საყვარელია დე? – კი შვილო… – ჰორიზონტს მიღმა რა არის? – …………….. – რატომ ტირი? – იქ აფხაზეთია… იქ დავიბადე.. – მერე აფხაზეთში რატომ არ ხარ? – იმიტომ რომ… – რატომ დე? როგორი იყო შენი აფხაზეთი? – აფხაზეთი?… როგორ გითხრა.. ზღპრულია, ლურჯი ზღვა, თეთრი სანატორია.. – წამიყვან? ხომ წამიყვან დე? – არ ვიცი, ის შორსაა.. მანდ ყველაფერი საოცრად თბილი და კარგია… ღამეც კი.. – მაშ, ძალიან შორსაა? – კი.. ძალიან მენატრება იქაურობა, ყურში ჩამესმის ჩემი კარ-მიდამოს ჩურჩული… მენატრება ათასობით ციმციმა ვარსკვლავი, ნამგალა მთვარე, მომწონდა ნათელს როგორ იზიდავდა ზღვის ტალღები, როგორ ლაპლაპებდა… მენატრება ჩემი აფხაზეთი… მისი ქუჩები, იქ ჩვენი ძმები ცხოვრობდნენ… საქართვლოს გულია აფხაზეთი… – საქართველოს? – ხო, საქართველოს… – მაშინ რატომ ვერ წავალთ? – დადგება დრო და წავათ.. აუცილებლად წავალთ!!… – ნუ ტირი დე.. არ უხდება შენ ლამაზ თვალებს ცრემლი…. კიდევ მომიყევი რამე აფხაზეთზე… ახლა რატომ ვერ წავალთ? – ომი დაიწყო… ძმათა სისხლისმღვრელი ომი.. ღიმილი ცრემლებმა შეცვალა, ჩვენი მეგობრობის ხიდი ჩატყდა… მაგრამ მოვა დრო და მტრის ჯინაზე სიყვარულის, მეგობრობის ახალ ხიდს ავაგებთ.. ყველა ტკივილი მოშუშდებასიკეთე გაიმარჯვებს, სამართალი იზეიმებს და…. და აფხაზი და ქართველი კვლავ გვერდიგვერდ დადგებიან, ოდესღაც არსებული ძმობის, მეგობრობის, სიყვარულის გამო და ერთმანეთს გამხნევებენ შეძახილებით „წინ საქართველოსთვის! სამართლიანობისთვის! ღირსებისთვის!“ (ყველას ტკივილია აფხაზეთი....)