5 июня 1926 года в Джавахке (край Самцхе-Джавахети, Грузия), в поселке Богдановка Грузинской ССР (ныне Ниноцминда), родился армянский военачальник Гурген Арутюнович Далибалтаян (Գուրգեն Հարությունի Դալիբալթայան). Он был начальником Генерального штаба ВС Армении во время Шушинской битвы 1992 года, а также стал первым заместителем министра обороны Армении..
Անասուն, թուրքի թրիք! Ինչքան վիշտ բերեցիր դու ժողովրդին ու երկրին։ Զրկեցիր մարդկանց տնից֊տեղից, հարազատներից, Հայրենիքից... դու, իհարկե, Հայրենիք չունես, բայց մնացածից զրկվես՝ հետո նոր սատկես!
«Ես չե՛մ հնազանդի այդ որոշման։ Դա դավաճանություն է։ Ո՛չ ոք իրավունք չունի այդպէս վարվելու Հայոց ճակատագրի հետ։ Ես իմ թնդանոթներով այս իսկ րոպեին կմեկնեմ ճակատը՝ մեռնելու։ Ով տղամարդ է եւ հայու արյուն ունի իր երակներում՝ թո՛ղ իմ ետեւից գա»:
1918 թվականի մայիսի 24–ին այսպես է արձագանքում հրետանու 24–ամյա կապիտան Գուրգեն Տեր-Մովսիսյանցը թշնամու դեմ կազմակերպված դիմադրությունը դադարեցնելու մասին զինվորակական ղեկավարության որոշմանը;
Նա լքում է խորհրդակցության սրահը և իր հրետանավորների հետ Դիլիջանից մեկնում Ղարաքիլիսա՝ կռվելու թշնամու դեմ:
Խորհրդակցության մյուս մասնակիցները այլ տարբերակ չունենալով՝ հետևում են նրան:
Ղարաքիլիսայի ճակատամարտը, որում զոհվում է Գուրգենը, նպաստում է Հայաստանի Հանրապ
Մայիսի 19֊ին հայ սուզալողորդ, աշխարհի 17-ակի չեմպիոն, Եվրոպայի 13-ակի չեմպիոն Շավարշ Կարապետյանի ծննդյան օրն էր
1976 թվականի սեպտեմբերի 16-ին նա փրկել է Երևանյան լիճը ընկած տրոլեյբուսի ուղևորներին:
1976 թվականի սեպտեմբերի 16-ին Երևանի ջրամբարի պատվարի երկայնքով ընթացող տրոլեյբուսն ընկել է ջրամբարը։ Տրոլեյբուսում եղել է 92 ուղեւոր։ Խորհրդային լողորդ Շավարշ Կարապետյանը, վերադառնալով մարզումից, ակամայից դառնում է ողբերգության ականատեսը։
Անմիջապես նրանք եղբոր՝ Կամոյի հետ շտապել են օգնության։ Դերերն անմիջապես նշանակվեցին՝ Շավարշը սուզվում է, Կամոն վերցնում և մարդկանց տեղափոխում նավ։
Քսան րոպե սառցե ջրի մեջ: Փրկված քսան մարդու կյանք: Փաստորեն, նա ավելի շատ մարդկանց դուրս բերեց տրոլե