Sevgi shunday bevafo tuyg'u, kuni kelib tashlab ketarkan òz òrniga qòyib g'ururni, kulgan kòzni yoshlab ketarkan. Ishontirib achchiq yolg'onga, armonlarga boshlab ketarkan, òz òrniga qòyib taqdirni, bir laxzada aldab ketarkan. Bedor tunda parvona bòlib, kundiz esa sabir qilarkan. Bizga ochib dòzax yòlini, òzini manzili janat bòlarkan. Bizga berib bedavo dardni, òzi shodon òynab kularkan. Ermak qilib yolg'iz kòngilni, ajal tamon boshlab qoyarkan. Bir kun kelib asil òrnida, kulib turib zaxar berarkan gar shundae ham qilmasa xuzur uzur sòrab takror kelarkan deydilar bu rostmikan siz nima deysiz fikrimga dòstlar
14 KUNLIK KELIN.... Man hali 18
yoshgayam to’lmagan edim. Hech
qayerda o’qimasdim uyda o’tirardim
maqtanish emasu chiroyli, odobli qiz
bo’lganim uchun uyimizga sovchilar
yog’ilib kelardi. Birinchi iyul kuni
dugonamni to’yiga bordim. Sochlarim
nihoyatda uzun edi. Hamma uzun
socharimu qosh ko’zimga haridor
bo’lardi.... Bu hatimni hozir yig’lab
yozyapman o’sha birinchi iyul kuni
qandaydir bir notanish yigit to’yda
yonimdan ketmadi,tinmasdan mani
kuzatardi. Man odamovirog’man.
Odamlaga uncha qo’shilmiman
to’ydayam umuman davraga
chiqib ,boshqa qizlaga o’xshab
o’ynamadim . To’ylarga uncha
bormasdim. Odam gavjum joyni
yoqtirmiman… Hullas u yigitni obrosi
baland ekan shekilli ha