МОДАР

Будем мо замоне дар ихтиёри модар, Аммо будем ғофил аз гирудори модар. Дар шоми кӯҳсорон пеши раҳаш намедид, Рӯшан зи меҳри мо буд шабҳои тори модар. Бори гарони заҳмат бигрифта буд бар дӯш, Ҳам бори ғуссаи мо гардида бори модар. Рӯзе, ки аз бари мо як лаҳза дур мерафт, Ӯ интизори мо буд, мо интизори модар. Аз дарди ёздаҳ дил ҳар лаҳза буд воқиф, Акнун хабар надорем аз қалби зори модар. Сабзидаем шодон дар боғи домани ӯ, Кардем зард, аммо рӯи баҳори модар. Аз дасти мо гирифта бо ранҷ роҳрав кард, Фарёд, мо нагаштем як дам мадори модар. Кардем аз барояш як умр носипосӣ, Гарчӣ бузург гаштем бо иқтидори модар. Сарҷамъ дар сарое кард ӯ бузург моро, Дар пирӣ ҳайф, аммо холӣ канори модар. Гулбарги оразашро дар зиндагонӣ бӯем, Баъди сараш чӣ монем гул дар мазори модар. 17.11.2023