შენ რომ არ გეთქვა, გაზაფხულზე არ ვიფიქრებდი,
და ამ წვიმაში ჩაივლიდა სხივი ფარული.
რომ არ გეყვირა, მოხუცივით დავიძინებდი,
გაფრინდებოდა ნოეს მტრედი და სიყვარული.

შენ რომ არ გეთქვა, იასამნის სველი ზღაპარი,
არ მექნებოდა სანუგეშოდ მწიფე ტოტები.
შენ იცი ჩემი ერთადერთი თავსეშაფარი,
ოღონდ მოდი და მე თავსხმაშიც დაგელოდები.

შენ რომ მენახე, მე ამ წვიმას ვერ ვინატრედი,
გამექცეოდა ეს ცხოვრებაც ჩქარი გრიალით.
შეგიყვარებდი, მერე როგორ შეგიყვარებდი,
შენ იქნებოდი ღამისთევა და ხეტიალი...

/მამა პეტრე/