Ժամանակը՝ ցույց կտա ամեն ինչ,

Կբուժի արդյո՞ք վերքերն իմ անբիծ,
Կարոտն ու կսկիծն՝ իմ սրտի խորքից,
Ջնջի՛ որ ապրեմ, ես գոնե մի քիչ։
Ա՜խ դու ժամանակ, ինչքան էլ բուժես՝
Հո հոգեբուժ չե՞ս,
Իմ գի՛ժ, խե՜նթ հոգին,
Ո՞նց պիտի բուժես։
Չէ՛ ժամանակ, դու լավ բժիշկ չես,
Ցավս մոռանալ, անկարող եմ ես,
Ու բուժելը՝ քո, ուժերից վեր է,
Քանի դեռ միտքս հուշերիս գիրկն է։
Արևիկ Թերզյան