Это было написано мною в 1972 году на белорусском языке и напечатано в газете СЦЯГ ИЛЬИЧА (ЗНАМЯ ЛЕНИНА)
Нельга пра ночку мне тую забыцца,
Срэбрам вада на азерах искрыцца
Спеу хваль шумливых да нас далятау,
Я пакахау,
Я пакахау.
Месяц прыветлива униз углядауся,
Мною и милай маей любавауся,
Ён нас нибыта пясчотна ласкау
Я пакахау,
Я пакахау.
Зорки мигцели у вышыни далёкай,
Нибыта вочки маей синявокай,
Лёганьки ветрык нас абдымау
Я пакахау,
Я пакахау.
Птушки спявали для нас усю ночку,
Люба было им у милым куточку,
Недзе хор ластавак так шчабятау,
Я пакахау,
Я пакахау.
Низка галовы схилили рабины,
Нибыта у час расставання дзяучыны,
Ягад прыгожых ураджай даспявау,
Я пакахау,
Я пакахау.
Так вось прабый я з дзяучынай да рання,
Хутка настала пара расставання,
Гоман людзей, шум машын нарастау
Я пакахау,
Я пакахау.
Выцекла многа вады с таго часу,
Мара юнацкая, ты не збылася
Тольки и зараз яшчэ адчуваю
Моцна кахаю,
Моцна кахаю…
*
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Нет комментариев