Խշխշում է ականջիս տակ , Մորմոքում է պաղ մի կարոտ . Ո՞վ է այսպես անհիշատակ , Անդարձ գնում այս առավոտ : Վիշտն ինչ - որ տեղ սիրտ է փլում , Կյանքն ինչ - որ տեղ կամք է ծալում , Ո՞վ է այս խուլ բառերն հալում Ու տալիս իմ զարկերակին . Ալեկոծում նոր մղումով անհանգիստը իմ եռակի . Ո՞րտեղից է երգն այս հուշած, Ո՞վ է այս խուլ բառերն հալում, - Նյարդերս են նախագուշակ , Ուրիշի ցավն են ընկալում:
Անարդարություն Մեկն ավազակ է, մեկը թալանչի, Փողեր են դիզում, դա էլ հերիք չի՝ Բանակ, ժողովուրդ խառնել են իրար, Ու շալակն առել աղունի նման։ Որ կողմից ուզեն մաղեն ու թափեն,
ՄԻ ՕՐ ԷԼ ԱՆՑԱՎ Իմ տխուր կյանքից մի օր էլ անցավ , Մի մայրամուտ էլ ինձնից հեռացավ , Սակայն ինչո՞ւ եմ ես այդպես ասում , Չէ որ ինքս էլ լավ եմ հասկանում , Որ իմ կյանքի մեջ չկա լուսաբաց Չկա ինձ համար ոչ մի այգաբաց , Իմ կյանքը այնպես մութ է ու խավար Եվ գիշերը կարծես հավերժ ու անմար :