(ავტორი:მე)

-როდესაც გაწუხებს სულიგართულება,
ხვდები რომ ცხოვრება თანდათან ძნელდება,
ვერც მუზებს პოულობ გაკუთარ რითმებში,
უკვალოდ ღამეებს აზრი ეკარგება.უცოცხლოდ ცხოვრობ..ცხოვრობ და ვერც ხვდები,
მისთვის არსებობა თუროგორ ძნელდება,
წამით რომ დაფიქრდეთ რა უირს,რა ულხინს,
იქნებ გაიღვიძოს შენს გულში არსებამ.არსებას რომელსაც უწოდეს სიმდაბლე,
არსება რომელიც არაფრად ჩააგდეს,
გაყინულ მკერდში გული რომ არ გიძგერთ,
ამას ეძახით თქვენ ალბად სიმდიდრეს!.რომ გწამდეს ღმერთის და გჯეროდეს იმედის,
რომ გულში არასდროს შეუშვა სიყალბე,
რომ შვილებს ასწავლო სიკეთე,ღირსება,
შენ უნდა გჯეროდეს ამ ცნების თვითონვე.არასდროს არ უნდა იცხოვრო ცხოვრებით,
სადაც შენ თვითონ გჯირს სულის არითმია,
გახსოვდეს რომ სხვიცი განკითხვა ჭორებით..
ყოველთვის...
ყოველთვის უფრო ადვილია.რომ შეძლებ აღიქვა ცხოვრება ფერებით,
რომ შეძლებ გწამდეს და უზომოდ გიყვარსდეს,
ფიქრებში რომელშიც იწამებ მაღალღმერთს,
აი ამ მომენტში შენ უკვე ისწავლე..ისწავლე ცხოვრება არაა ადვილი,
თავი არ დაუდო არცერთ მოთამაშეს,
აი აქ მიხვდები ცხოვრება დრაამაა,
შენ შენი როლი გაქვს, ჰოდა ითამაშე,.არასდროს არ აყვე უტიფრებს როლებში,
წამია სიცოცხლე უცებ დამთავრდება,
ყოველთვის გახსოვდეს ცხოვრების ცუდ წლებში,
ლამაზი წამებიც სადღაც გაერევა.