Ամեն օր հայրը` որդու ձեռքը բռնած, նրան տանում էր դպրոց:
-Հայրի՛կ, դու ինձ ամեն օր բերում ես դպրոց, սակայն երբեք չես գալիս դպրոցից տուն տանելու, խոսք տո՛ւր, որ այսօր գալու ես իմ հետևից…
Հայրը, մեկ վայրկյան մտածելով, պատասխանում է.
- Խոսք եմ տալիս, տղա՛ս, այսօր ես եմ գալու քո հետևից, այսօր ես եմ քեզ տանելու տուն:
Այդ օրը դեկտեմբերի 7-ն էր, 1988 թվական. երկրաշարժ:
Հայրը, ով այդ պահին գտնվում էր դրսում, կարողացավ խույս տալ այդ աղետից, բայց նրան տանջում էր այն, ինչ տեսնում էր իր շուրջբոլորը… մահացած մարդիկ, փլատակների վերածված շենքեր ու հազարավոր մարդկանց լացակումած աղաղակներ…
Բայց նրան տանջում էր նաև այն միտքը, որ տղան դպրոցում է, և ինքն էլ խոսք է տվել գնալ նրա հետևից:
Սարսափա