Туган җир. /Нәсер/ Туган җир, туган як, туган туфрак, туган авыл, туган йорт, туган нигез, шушы сүзләрдә никадәр җылылык, яктылык, матурлык тоям мин, ул тойгыларны сөйләп тә, язып та, җыр итеп җырлап та бетереп булмаячакны яхшы аңладым, туганлыкка булган сөю, ул чиксез! Әткәй-әнкәй һәм Туган җир газиз булып җанның иң түреннән урын алып, соңгы сулышыңа кадәр шунда яши. Шул ук туган туфрак сине үз куенына ала, син мәңгелектә дә үз җиреңдә! Үз җиреңне, туган нигезеңне калдырып китүне кем генә уйлап тапты икән, сагынып газап чиккәндер бит, сагыш күлләреннән чыга алмагандыр. Мең төрле газапның иң авыры сагыну бит, ничекләр түзде микән? Аллаһы Тәгаләгә рәхмәт, сабырлыклар биргәндер! Чит җирләрдә бәхетен тапканнар да, сагынудан яшен түгә бит, еракка китмәгәннәр дә яшь түгәбез, бала чак, үсмер чак еллары хәтердән җуелмый, шундагы истәлекләр җанны өтә, ничек сагынмассың?! Туган җирдә җилләр дә җылырак, йомшагырак, назлырак шул, кошлар да моңлырак сайрый, якташларның йөзләре дә яктырак, телләре дә тәмлерәк кебек. Кояш, ай, йолдызлар да балкулары белән аерылып тора сыман. Үскән гөлләре дә, пешкән җиләге дә үзгә! Туган авылыма инде берничә ел кайта алмыйм, сагышлага төрәм дә җанымны, уйларымда кайтам авылыма, җырларымны канат итәм дә кайтам! Кәүсәрия Шәфыйкова. 7.2. 2017 ел.