Ин ҷон фидои қади раънои ту дилбар,

Лабташнаи он бусаи шабҳои ту дилбар.
Мурдам чу агар дубора ҷонам бидиҳад,
Он қудрати ҷонфизои лабҳои ту дилбар.
Андар дили шаб зи он хамушии само,
Ман ёд кунам ошӯбу ғавғои ту дилбар.
Дунёи мани боғу чаманзори дили ман,
Бингар, ки шудам оҳуи саҳрои ту дилбар.
Бе ту чӣ кунам сарои бе аҳду вафоро,
Дунёи пур аз ғуссаро маънои ту дилбар.
Мардум шуда дилбастаи ин сарои бе рӯ,
Лек ман шудаам ошиқи дунёи ту дилбар.
Ёди ту зи дил дур кунад ғуссаю ғамро,
Ман шефтаи он чеҳраи зебои ту дилбар.
Ин сарвату ин ганҷи ҷаҳон фидои мӯят,
Бар рӯй раҳат зар биниҳам ои ту дилбар.
Ҷӯё-и туям назар бар ин мискин кун,
Охир надидам ба мислу ҳамтои ту дилбар.
Ҷӯё! 03.06.2017