Իմ հա´յ ժողովուրդ, դու փոքր ես եղել,Աղբյու՜ր ես եղել և ո´չ թե հեղեղ:Դու փոքր ես եղել, եղել ես մի բուռ,Բայց մեծ է եղել ափդ լիաբուռ:Դու փոքր ես եղել այն մուրճի´նման,Որ ձև է տվել ժայռերին համառ:Փո՜քր, բայց նման այն կշռաքարին,Որ միշտ դրվել է բարու նժարինԵվ այդ նժարը ներքև է տարել...Եկել են դարեր, անցել են դարեր,Քեզ մատնել սրի, ավերի, գաղթի:Բայց տիրացել ես այսօր մի բախտի,Որ մեծ է քո հին վշտերի´ց անգամ:Եվ լա՜վ է որքան, ինչ քա՜ղցր է զգալ,Որ այսօր, երբ աշխարհը համայնԿշեռքի երկու թաթի է նման,Դու քո պատմության դասերով բոլոր,Քո երջանկությամբ ու բախտով քո նոր,Քո հին անունով, կյանքով դժվարին՝Ծանր կանգնած ես այն մեծ նժարին,Որ ծանր է կշռում ո´չ թե արկերով,Ո´չ թե վառոդի, զենքի հակերով,Ո´չ թե ավերման կրքով կատաղի,Ո´չ թե մայրերի արցունքով աղի,Այլ երջանկության մշտավառ հրով,Խաղաղ ծերությամբ, շիկնանքով սիրո,Հպարտ մայրությամբ, ծիծաղով մանկան,Ձեռքի սեղմումով բարեկամական...Այն մեծ նժարին, որտեղ ապագանՈւ պատմությունն են դարձել կշռաքար:
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Нет комментариев