-აი ხომ ხედავ ისევ ღამეა და ისევ ტირი.

რატომ?
-იმიტომ რომ მენატრება.
-არა მაგიტო არა..
-აბა?
-იცი რომ მას არ ენატრები..
-ხო..
-მობილურს ხელს რატომ არ უშვებ?
-იმიტომ რომ..
-იმიტომ რომ იმედი გაქ რომ გაახსენდები და მოგწერს ხო მართალი ვარ?
-ხო..
-შეეგუე რომ ისე ვერასდროს იქნება შენი.
-ვერა.. არ შემიძლია..
-თავს იტანჯავ.
-ვიცი...
და აი ესე ყოველ ღამით ტვინი ყველაფერს ახსენებს, გული კი.. მას უბრალოდ უყვარს..