Մի օր կսիրես ու մի օր կատես,
Կհիասթափվես, բայց նորից կապրես,
Ճանապարհդ հարթ չի լինելու, շատ մարդկանց կհանդիպես, որոնցից որոշ ժամանակ հետո երես կթեքես։ Ու քեզ այդ ժամանակ այնքան մենակ կզգաս։ Հոգումդ խուճապ կլինի, որից դուրս գալը անկարող կթվա, չես հասկանա ում վստահես, ով քեզ կօգնի, ով հուսախաբ չի անի, դու չես էլ հասկանա, որ մարդկանց հայացքները կեղծ են։ Քեզ կթվա, թե այդ քաոսից դուրս չես գա։
Բայց արթնանում ես մի գեղեցիկ օր ու սովորական է դառնում դժվարությունը քեզ համար։ Նորից նոր ծանոթություններ, նոր կյանք, բայց այդ ժամանակ չես վախենում կորցնելուց, հիասթափվելուց, ցավից, որովհետև հոգիդ վարժվել է արդեն։ Բայց հիշիր, կյանքիդ գլխավոր և ամենակարևոր ճանապարհով մենակ ես քա