მე არ შემიძლია შენ გამახსენდე და არ გამეღიმოს..

ბედნიერების ღიმილით და არა სიმწრის....ყველა წყენის მიუხედავად ჩემი ბაგის ეშმაკური ღიმილი ხარ.......... ჩემს თავს, რომ ვუყურებ იმ სიყვარულს ვხედავ რომელსაც შენგან ვიღებ.....სიყვარული ხომ გრძნობებია და ჩემს თვალებშია ეგ გრძნობები რომელიც სრულად არის შიგ ჩატეული.... შენ რომ ოდნავ ნამცეცი ადამიანობა გქონდეს როგორ წამართმევდი ამ ბედნიერებას?!....შენი თავის წართმევით სიყვარულს მართმევ, სულს მაცლი ხორციდან..... რომ იცოდე როგორი მწარეა სულგაცლილი ყოფნა....ზოგჯერ მგონია როცა დრო გადის, ხვდები შენს დანაშაულს და ბრუნდები..ბრუნდები რომ დახედო მოკვდა თუ ცოცხალია ისევ ჩემს გულში შენი ტრფობა.....გაინტერესებს მართლა ასეთი საოცარი და ერთგუია იგი?! იმიტომ, რომ არ გჯერავს....შენ ხომ ის ალფონსო ხარ რომელსაც სხვისი გრძნობებით თამაში გართობად ექცაა..... მჯერავს დაისჯები მაგ ალფონსობისთვის......თუ კი არ დასჯილხარ აქამდე....მე ვაგრძელებ გზას უშენოდ და გავაგრძელებ კიდევაც....მარტოობა არ მაშინებს...ერთადერთი რისიც მეშინია უსამართლობააა...მეშინია ვინმეს უსამართლოდ არ მოვექცე და არ შევცდე უფალთან.....ღმერთის შიში ფარავს უშენობის შიშს..იმიტომ რომ მე შენ მიყვარხარ როგორც ადამიანი და ვერ გაგაღმერთებ..,რადგან შენში არ არის სიყვარული....შენც რომ ისე შეგეძლოს ჩემი შეყვარება როგორც მე ალბათ ეს უკვე ღმერთისთვისაც რაღაც ზე გრძნობა იქნებოდა....ამიტომ არ მჯერავს და არც ველოდები რომ შენ როდესმე გაგიჩნდება რაიმე გრძნობა ჩემს მიმართ.....ღმერთი ჩემშია და არა შენში....სამწუხაროდ..........მე მჯერავს რომ ყველა ადამიანი საკუთარ საქციელზე ადრე თუ გვიან პასუხს აგებს.....არა, არა ის კიარ მინდა ვინმეს მიეზღვას რაიმე და მითუმეტეს შენ.....უბრალოდ მინდა სიმართლე ყოველთვის იმარჯვებდეს.....ასეც იქნება......