რაც უფრო მეტად ანახებ ადამიანს, რომ მის გარეშე ცხოვრება არ შეგიძლია, მით უფრო მეტად გაგიმეტებს, რომ გული გატკინოს.

მაგრამ მაინც რომ გიყვარს:( მიყვარხარ...მიყვარხარ..მესამყაროები..მეამაყები...გრძნობა გონების გარეშვე...გრძნობა საზღვრების გარეშე ... გრძნობა..მე შენ და სხვა არაფერი...მიყვარხარ...მე შენ გგრძნობ...მე შენით ვსუნთქავ...მე შენით ვარსებობ...მე შენზე ვლოცულობ...მე შენ მიყვარხარ...შენ შენ ხარ ჩემი სიცოცხლე...ჩემი ჰაერი...ჩემი სამყარო და ჩემი მზე...შენ ხომ იცი როგორ მიყვარს მზე?! დიდი თბილი და ყვითელი...მანათობელი და მაცოცხლებელი...მე უკვე მზეზე მეტად მიყვარხარ...მიყვარხარ და ასე მგონია ჩვენი სიყვარული დედამიწას ატრიალებს...მიყვარხარ და სამყარო ჩემი მგონია...მიყვარხარ და სიცოცხლე მიხარია...მიყვარხარ და მიყვარხარ და მიყვარხარ...დილა იწყება შენით მაგრამ არ მთავრდება...რატომ?! იმიტომ რომ არ მთავრდები ჩემში...შენ დაუსრულებელი ხარ...მიკვირს როდის მოვასწარი ასე შენი შეყვარება...მაგრამ უკვე ესეც მეორეხარისხოვანია...იმიტომ რომ ძალიან ძალიან მიყვარხარ...შენი უზომოდ თბილი ხმა მიყვარს...შენი თბილი თვალები...შენი თბილი ხელები...დაუვიწყარი ჩახუტება...მიყვარხარ...მე და შენ...შენ და მე...ვაიმე!! მართლა ძალიან მიყვარხარ...უზომოდ...უწერტილოდ...დაუსრულებლად..უსაზღვროთ...დაუფიქრებლად გაჩუქებ ჩემ წილ ბედნიერებას...სიხარულს...ჰაერს...მხოლოდ სიყვარულს ვერ გაჩუქებ...აბა როგორ უნდა გაჩუქო შენ შენივე თავი...ეს ხომ შენ...შენ ხარ ჩემი სიყვარული...იცი რა ძლიერ გგრძნობ?!...ჩემში ხარ!ჩემი ხარ!ჩემი ნაწილი ხარ!მიყვარხარ და ამ სიყვარულის მიზეზი მე არ ვარ...შენ ხარ!...იმდენად მაღალი და უძირო ადამიანი ხარ...შეუძლებელია არ მიყვარდე...დაუსრულებლად...შემიძლია ათასჯერ გაგიმეოროო რომ მიყვარხარ...არასდროს მომბეზრდება ამის განმეორება...არასდროს დავიღლები ამის თქმით...რომ სიცოცხლეს მირჩევნიხარ...რა ერთფეროვანი ვარ არა ჩემი აზრებით?!რაზეც არ უნდა დავიწყო ფიქრი ბოლოს მაინც შენამდე მოვდივარ...ასე არასდროს მყვარებია...და არც მეყვარება!...რადგან...ამაზე მეტად ვეგარ წარმომიდგენია...რადგან...ამაზე მეტი არ არსებობს...რადგან...მეტად ვერავის შევიყვარებ!..