Ձեր տունը քանդում եք ձեր ձեռքով...
Ողորմա Աստված խնդրում ցավի մեջ...
Իսկ խորաններին շրջվում եք մեջքով...
Եվ պատարագը մերժում եք անվերջ...
Աղոթքներ լսում հոգու զզվանքով։
Դուք մարդուց հեռացել եք ձեր սրտով,
Տարածության մեջ և ժամանակով...
Չգիտեմ նեղանալը ինչն է ,որ
Մեղադրում եմ ամեն պահ՝ ամեն օր՝
Մարդկանց ձեր տեսակ ՝ձեր չափով։
Իսկ չափն այդ փոքր է շատ փոքր...
Բայց վնասն առավել է՝ ահավոր...
Խիղճը դարձել է մեծ ոսկոր...
Կուլ տալ չեք կարող ՝ո՞վ է մեղավոր։
Կմնաք անտանիք ՝անօճորք...
Ծուխ չի ծխանի երդիկով...
Հեռավոր ափերից անողոք...
Պիտ դառնաք անտուն ...և օտար մարդ հոգով՝
Ձեզ օտարներից չի խղճա ոչ ոք...
Աննկատ պիտ անցնեն ձեր կողքով՝
Հարց է կօգնի ձեզ աղոթք...
Ոչ մեկ ձեռք չի տա մտահոգ...
Ու վերջում ...ապրածի վերջով...
Կդառնաք մի բլուր ՝ցավոք,
Կամ մեռել օտարի խաչով։
Համլետ Հակոբյան
19.05.2024թ.
Ք.Կիրժաչ
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 5