Предыдущая публикация
Մի' մոռանա
Մի' մոռանա այն մարդուն՝ ով քեզ համար միշտ է աղոթել,
Բաց թողած իր խոր վերքերը՝թեթև վերքդ է զգույշ կապել ։
Հոգու մրրիկները թողած՝ հոգուդ ամպերն է փարատել
Ոտքերն ու ձեռքերը արյունածոր՝ ճամփիդ փշերն է մաքրել ։
Մի մոռանա այն մարդուն՝ ով մութ ճամփիդ լույս է վառել ,
Որ չընկնես խեղդող գետը՝ ոտքիդ տակ կամուրջ է դարձել ։
Թաքուն կուլ տալով արցյունքները՝ կյանքիդ ժպիտ է տվել
Կուրցքը դեմ տվել փոթորիկներին՝ քեզ արևն է բախշել ։
Մի' մոռանա այն մարդուն՝ ով իրեն երազանքներից է զրկել
Երազանքներիդ հասցնելու համար՝ միշտ քեզ թև է տվել
Սխալ ու անզգույշ չանցնես ճամփեդ՝ միշտ է քեզ հետևել,
Քո փոխարեն հազար անգամ ՝ինքն է վտանգդ տարել ։
Մի' մարի երբեք կյանքում թույլ կանթեղը հոգու նրա ՝
Ով չի խնայել իր աչքի լույսը երբ մոլորվել էս ճամփիդ վրա
Ու մի ատիր նրան, ով օգնել է կառուցել հավատիդ վանքը՝
Չխնայելով նույնիսկ իր վերջի օրերի եռանդն ու ջանքը ։
Հեղինակ ՝Գյուլնարա Դուրգարյան
Следующая публикация
Нет комментариев