Ես քեզ սիրել եմ, չեմ ատի երբեք...
Գուցե կարոտից հաճախ խենթանամ,
Գուցե թե ցավից հաճախ չարանամ,
Գուցե երբեմն էլ բախտս անիծեմ
Ու մենության մեջ հառաչեմ ու լամ:
Կռիվ տամ անվերջ քո ստվերի
Հետ ու հանգստանամ:
Բայց հաստատ գիտեմ,
Որ երբեք-երբեք ես քեզ չեմ ատի.
Ինչքան էլ բախտը մեզ
Կյանքի տարբեր ափերը նետի:
Ինչպե՞ս կարող եմ արևը ատել,
Եթե հեռվից էլ նա լույս է
Տալիս ու ջերմացնում:
Ինչպե՞ս կարող եմ ես օդը ատել,
Եթե չեմ տեսնում, բայց
Ախր նա է ինձ կյանք պարգևում:
Ինչպես կարող եմ երկինքը ատել
Ինչ է թե նրան երբեք չեմ հասնում,
Բայց ախր ես իմ ջինջ անուրջներում
Կապույտ երկնքից երբեք չեմ իջնում:
Ինչպե՞ս կարող եմ ինքս ինձ ատել.
Չէ որ իմ հոգում ես ամբողջովին
Հենց քեզ եմ կրում:
Հիմա հասկացա՞ր.
Կյանքը ինչքան
Դու ուզեցիր, որ ես քեզ տիրություն անեմ
Ու ես անտեր մնամ,
Ամեն, ամեն ինչ տամ, տեղը ոչինչ չառնեմ
Ու քեզ ընկեր մնամ։
Դու իմ արևն առար
Եվ ուզեցիր, որ ես քեզ շնորհակալ լինեմ
Ես անարև մնամ,
Բայց քո բախտի համար արևագալ լինեմ։
Դու ուզեցիր, որ ես քեզ թողնեմ ու գնամ,
Բայց և քոնը լինեմ։
Արցունքի մեջ մնամ և սգի մեջ մնամ,
Բայց քո տոնը լինեմ։
Դու ուզեցիր, որ ես փոխվեմ հազար անգամ,
Բայց և հինը լինեմ։
Քեզ ուրիշին տվիր
Եվ չուզեցիր անգամ,
որ ես իմը լինեմ։
Դու ուզեցիր, որ ինձ քո մեղքերով չափեմ
Ու մեղքի տակ մնամ։
Քո մեղքերի վրա
Իմ աչքերը փակեմ
Եվ անգիտակ մնամ։
Գուշակեցե՛ք խնդրեմ, մարգարենե՛ր հիմա,
Ես ձեր ճորտը լինեմ,
Թե մինչև ե՞րբ պիտի
Ես իմ տան մեջ միակ
Ավելորդը լինեմ։
Ու մի օր կհոգնես ամեն ինչից,կնստես տան մի անկյունում դրված բազմոցին՝ լուռ ,կհանգցնես տան սենյակի բոլոր լույսերը ու կմնաս լրիվ միայնակ .
այդ ժամ էլ հանգիստ ,արցունքներիդ տեղի տալով ,կսկսես մթությանն ու մենակությանը պատմել հավերժ քեզ հանգիստ չտվող ցավերի մասին,ներսից քեզ դանդաղ մոխրի վերածող վերքերի մասին։Կթուլանաս,կսկսես շնչել ավելի դանդաղ ,իսկ սրտիդ աշխատանքը կնմանվի գիշերային փողոցներում կամաց-կամաց մարող լույսերին։Դու ՝ուժերդ հավաքելով ,դանդաղ քայլերով կմոտենաս պատուհանին,որտեղից հստակ երևում են քեզ ցավ պատճառող փողոցները,այգիներն ու դատարկ նստարանները։Ամեն մի ակնթարթը տեսիլքի պես աչքերիդ առաջ կգա ու կանցնի ,իսկ դու կխեղդվես աչքերիցդ վերջապես դուրս թրչած արցունքներումդ։Կուզենաս խոսել ,երկա