Եթե քո բախտը բերի ու դու սիրահարվես խելագարի նման, կորցնես ունեցած-չունեցածդ, եղած-չեղածդ,գլուխդ,կորցնես Քեզ,հիշիր,որ դա այն լավագույնն էր,ինչը կարող էր պատահել կյանքումդ: Ու կարևոր չի,թե դա ինչով կավարտվի՝ սիրո՞վ, հիասթափությա՞մբ,բաժանությա՞մբ թե՞ ամուսնությամբ(լսել եմ՝ձանձրալի բան է): Սա այն միակ դեպքն է, որ ժամանակը կապ չունի ու հրաշալի է անկախ ժամանակից: Ու եթե բախտդ բերի դու այնքան խելոք կլինես, որ առանց կանխատեսությունների կտրվես բախտին ու կկորցնես գլուխդ, դե թեկուզ միայն նրա համար, որ զգաս՝ոնց է զարկում սիրտդ:
Եթե քո բախտը բերի, դու մի ամբողջ գիշեր կմնաս արթուն: Կմնաս արթուն ու կհասցնես հիշել բոլոր նրանց, ովքեր թանկ էին մի ժամանակ, կհիշես նաև նրանց, ում համար դու էիր թանկ ու հետո եղել