ზამთარია ჩემს თოვლში სიცივემ დაისაკუტრა. სიცივე რომელიც შენი წასვლის მერე დამჩა და თან დამავსე. მაგრამ ამ სიცივეს შენზე ფიქრებით შენი მონატრებით ვუმკლავდები. რადგან კიდე მაქვს იმედი იმის რომ შენ დაბრუნდები.დაბრუნდები გულში ჩაგიკრავ ამ სიცივეს სითბოთ გადამიკცევ და გეტყვი რომ მიყვარხარ მიყვარხარ ისე როგორც არასდროს.ახლა ვზივარჩვენს ჩვენს საყვარელ ადგილას იმ იმედით რომ შენ გამოჩნდები. ჩემთან მოხვალ გამი ჩამხედავ თვალებში და მიხვდები თუ როგორ მიყვარხარ.მე ჯერ კიდე მაქვს ამის იმედი და ამ იმედით შენზე ფიქრებიტ გამაქვს ეს ჩემთვის საზარელი დღები საშინელი და საზარელია რადგან შენ ჩემს გვერდით არ ხარ. ვერ ვგრძნობ შენს სუნთქვას და გულის ფეთქვას შენი შეხება მაკლია რომელიც ასე მენატრება. შენი კოცნა მენატრ
მე დავამთავრე სიყვარულის დამარცვალება, მე დავამთავრე ჩემი გულის გარდაცვალება, ის სიყვარული დავამთავრე მე რომ მიყვარდა და ისიც თითქოს ყველაფერი გულს რომ მითქვამდა. არ მემეტები, მაგრამ რა ვქნა არც შენ დამინდე, არცერთი სიტყვა სიყვარულის მე არ გამინდე, მე ქარავნებით მოგიზიდე ლამაზი ბედი, შენ კი შავთეთრად შემიღებე ცხოვრების ხედი. მე ვოცნებობდი დაეხატე უფუნჯოთ მხატვარს, რომელიც ჩემში იმალება და სულ შენ გხატავს, სულ ის მინდოდა რომ მოსულიყო შენთვის ზამთარი რომ ჩემს სხეულში მომეძებნე სადღაც გამთბარი. სულ ის მინდოდა მიყვარხარო ჩემთვის რომ გეთქვა, და ამ სიტყვებით ჩემი გრძნობა სულ დაგესეტყვა, ბევრი მინდოდა ალბათ, ბევრი რაც არ მერგება, რაც არ მეკუთვნის ის ხომ მაინც არ შემერგება, შენ არ გამტყუვნებ ყველაფე