Seni bir defemlik unudum gerek . . . sen meni sevmiyirsen yaxwi bilirem , . . mense lap birinci gunden ta bu gune dek . . . bilirsen men senr niye sevirem , , . . cunki Seni terk edecek yaxin dost taniw . . . . birde goreceksen kimsesiz teksen .. evin bir kuncune qesten atilmiw kohne ewya kimi goruneceksen . . . cunkii daha uz tutacam qeme melala . . . son qoyub ewqimin wirinliyine . . . . bunakam sevgini qoyub cuvala atacam denizin derinliyine. . . . . cunki seni dalgalar tek qoynuma alib . . . cox-cox uzaqlara aparacagam . . . men seni geceler yadima salib gunduzler yadimdan cixaracagam. . . . . bu weyir hew kim yazmayib bu weyir bi
Bir qaranquş bir adama aşiq olur. Pəncərənin önünə qonub bütün cəsarətini toplayır, tüklərini qabardır, gözəl durduğuna əmin olduqdan sonra kiçik dimdiyi ilə pəncərəyə vurur: Tık…. Tık…. Tık…. Adam pəncərəyə baxır. İçəridə işi ilə məşğuldur. Kimdir onu işindən aralayan? Balaca bir qaranquş! Həyəcanlı qaranquş dərin bir nəfəs alaraq dimdiyindən sözlərini yağdırdı: - Hey adam! Mən səni sevirəm. Niyəsini soruşma. Uzun zamandır səni izləyirəm. Danışmağa bu gün cəsarət tapdım. Pəncərəni aç, məni içəri al. Birlikdə yaşayaq. Adam hirslə cavab verir: - Yox daha nələr! Sən hardan gəldin? Olmaz. Ola bilməz. Sən bir quşsan. Heç quş insana aşiq olar? Qaranquş pərt olur. Yenə də ümidini itirmir. Bir müdd