Предыдущая публикация
...
მე მას 3 წლის შემდეგ დავურეკე. რა უცნაურიც არ უნდა ყოფილიყო, მას ნომერი არ შეუცვლია, თითქოს მელოდა კიდეც. როცა ყურმილი აიღო გული ამიკანკალდა. მისი ხმით თუ ვიმსჯელებთ, ბედნიერი უნდა ყოფილიყო, შორიდან ბავშვების სიცილის ხმაც მომესმა,. როცა გავიგონე მისი "ალოო, გისმენთ".. საერთოდ დავკარგე მეტყველების უნარი. მე არ ვიცოდი რა მეთქვა. გამიხარდა რომ მას ყველაფერი კარგად ჰქონდა, მაგრამ ამავდროულად გულიც მეფლითებოდა. როცა 5 წლის წინ ის მეუბნეოდა...რომ ვეყვარებოდი ყოველთვის, დავცინოდი და ვეუბნეოდი, რომ, კიდევ იპოვიდა თავის ბედნიერებას . თუმცა გულის სიღრმეში ვგრძნობდი, რომ ის არ იტყუებოდა. მაგრამ, იმის შემდეგ,როცა მე მისგან მაინც წავედი, იმის შემდეგ...როცა მან ისევ მიპასუხა "ალო, გისმენთ",... ტელეფონი გავთიშე. ...ამ დროს მოვიდა შეტყობინება :-- "გამარჯობა! მე ველოდი შენს ზარს, დიდი იმედი მქონდა შენს ხმას გავიგებდი, მაგრამ შენ ისევ შეგეშინდა, როგორც მაშინ, ეხლა უკვე თამამად და თვისუფლად შემიძლია გავთშო ეს ნომერი, ვიცი რატომაც დარეკე , გაინტერესებდა ისევ მიყვარდი თუ არა, დიახ! ისევ მიყვარხარ! მე შენ არ მომიტყუებიხარ მაშინ." შევეცადე დამერეკა მსთვის ისევ, მაგრამ უკვე მიუწვდომელი იყო, დავურეკე მეორე, მესამე, მეოთხე და შემდეგ დღეებში კიდევ და კიდევ. ისევ გათიშული. შევეცადე მის მოძებნას მაგრამ ამაოდ. ....ეხლა 52 წლის ვარ, არ მაქვს ოჯახი, არც შვილი და არც კატა. მხოლოდ იგივე ნომერი, რაც 3 წლის წინ, იმ იმედით რომ იქნებ ოდესმე დარეკოს...... დააფასეთ საყვარელი ქალები ეხლა, ამწუთას, დღეს......და არა მერე....მომავალში!!!.
Следующая публикация
Нет комментариев