Предыдущая публикация
М У С И Б А Т
Эллик беш нафар инсон
Йўлга чиқди излаб нон.
Муҳтожлик мажбур этди,
Бўлса ҳамки қаҳратон.
Эллик беш забардаст жон,
Ўйламанг: улар - нодон.
Ночорликдан кўнишган -
Автобус эди арзон.
Эллик беш ўзбек ўғлон
(Кўзланган манзил - Қозон)
Билишмасди: Оқтўбе
Бўлишин сўнгги макон.
Ёнғин чиққани ҳамон,
Бошланди кўп тўполон.
Тақдир илоҳий экан -
Уч киши қолди омон.
Эллик икки навқирон
Ёниб кетди беомон.
Аза очди Косонсой,
Мотамда Тўрақўрғон.
Эллик икки ёш ўғлон
Кулга айланган замон,
Фарзанд доғида ёнди
Эллик икки онахон.
Эллик икки паҳлавон
Вафот этгани ҳамон,
Унсиз фарёд қилолди
Эллик икки отахон.
Эллик икки қаҳрамон
Олов ичра берди жон.
Бўзлаб, сочи оқарди
Бева қолган кўп жувон.
Эллик икки нафар жон,
Учганда жаннат томон.
Етим номини олди,
Билмам, қанча болажон.
Эллик икки - катта сон,
Лекин эмас илк қурбон.
Яна юзлаб тобутлар
Хорижда бўлган сарсон.
Тириклай ёнди инсон,
Йўлга чиқиб излаб нон.
Мотам тут, бу аҳволга
Йиғла, эй Ўзбекистон!
Эллик икки мусулмон
Биттада бўлди қурбон.
Дуо қилинг ортидан,
Бағишланг, ўқиб Қуръон.
Бешак, Аллоҳ - меҳрибон.
Дуодан тинмас забон:
Шаҳидларга раҳм қил,
Бизга сабр бер, Раҳмон!
Следующая публикация
Нет комментариев