Երանի քեզ քար,Որ աչքեր չունես Տեսնելու համար քար աշխարհին,Որ ականջ չունես լսելու համար Տնքոցը մարդու :Եվ ասա ինձ,քար,Այդ ի՞նչ ես անում,Որ մարդու սիրտը քար ես դարձնում,Որ չի ափսոսում ընկածի համար,Այլ ծով է դառնում անափ ու խորին,Որ ավելի խոր տանի խեղդվողին:
Դու գիտես, ի՞նչ է կապվածությունը։
Այն այնքան ահռելի զգացմունքների ծով է, որ կարող է մարդուն՝ միևնույն ժամանակ, և՛ երջանկությունից խենթացնել, և՛ դառնությունից խելագարության հասցնել... իսկ դու, անվերջ ցանկանում ես՝ քեզ սիրե՜ն...