მე გამაჩნია საზღვრები. გრძნობების
ზღვარი. ტკივილის ზღვარი. ცრემლების
ზღვარი. სიძულვილის ზღვარი. პატიების
ზღვარი. ამიტომ შემიძლია დიდხანს
ვითმინო. დიდხანს ვიყო ჩუმად. დიდხანს
გამომჰქონდეს დასკვნები. შემდეგ კი ერთ
წამში ავდგე და წავიდე, უსიტყვოდ და
ახსნის გარეშე.
რა არის ცხოვრება? არც არაფერია.
დღეს თუ ვართ,ხვალ უკვე წარსულში
დავრჩებით.არავინ არ ვიცით,დრო ვის სად წაგვიყვანს.ვიზრუნოთ სულისთვის და
არა ხორცისთვის.ვაჩუქოთ ერთმანეთს,
სითბო და სიკეთე.გაუთბოთ ერთმანეთს ნატკენი გულები.გული თუ გატკინეს!?
დახუჭე თვალები,და ნუ გაიფიქრებ უსურვო მას ცუდი. გიყვარდეს მოყვასი,
თავისივე ცოდვებით.უფალი შეუნდობს!
შენ ნურასდროს განსჯი..არასდროს დაკარგო! რწმენა და იმედი..და დილას
ხვალისას შეხედე იმედით.ადიდე უფალი!
და უფლის მცნებები,იზრუნე სულისთვის და არა ხორცისთვის.ეს არის ცხოვრება,
ჩვენ კი ვართ სტუმრები..დღეს თუ ვართ ცოცხალნი ხვალ აღარ ვიქნებით...