Арабистонда иссиқ жазирама кунлардан бирида ишим билан шахарга автобусда кетаётган эдим. Шунда кейинги бекатдан бир ярим ялонғоч аёл хам автобусга чиқди. Хаммани кўзи уша аёлга қадалган эди. Чунки бир қарашдан бемалол авратлари кўринар эди. Мен уни кўриб чидай олмадим, бориб унга уғит берай десам одам кўп, айтмай десам бир мартда айтиш бу менинг фарзим, кейинги бекатда одамлар камрок қолди. Ва нихоят чида олмай, олдига бордимда ва унга: Эй, уялмайсизми бундай кийинишдан, хамма ёғиз кўриниб ётибди, хеч бўлмаса Аллохдан қўрқинг десам? Қиз жахл билан ўрнидан турдида, сумкачасидан телфонини олиб менга узатди ва у менга қараб, Аллох, Аллох дейсиз қани уша Аллохиз бўлса айтинг унга телефон қилинг,