Предыдущая публикация
Կամ ձեռքբերովի անտարբերություն,
Չկարողացա խոսքով նվաճել՝
Քար լռությամբ եմ գրավել փորձում...
Թե դա էլ չօգնեց՝ հորինելու եմ
Նոր տեսակ ու ձև ռազմավարության,
Սիրո պարտություն չեմ ընդունում ես.
Ու չեմ էլ մեկնի դրոշ հաշտության...
Ա՛յլ ձև կփնտրեմ քեզ ներքաշելու
Հաղթանակ բերող պատերազմի մեջ...
Հաղթանակները տարբեր են լինում,-
Քեզնից պարտվելով՝ հաղթել եմ ես քե՜զ...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 6
Այրվող մենության
Ավազների մեջ,Երբ իմ օրերը
Սին տեսիլքների
Մղձավանջ էին՝
Ծարավ, վիրավոր...Դու ինձ լքեցիր
Մեռնող լռության
Ավազների մեջ,
Երբ իմ մարմինըՏրորված խոտի
Ձա՜յն էր հուսահատ...
Թե՝ անցյալն անցավ ու ետ չի՛ դառնա,
Ինձ շատ եմ ստել,
Թե՝ մեռա՜վ անցյալն ու չի՛ արթնանա...
Ինձ շատ եմ խաբել՝
Անցյալն անցյալի խորքում թաղելով,
Բայց իրականում
Ես ի՛նձ եմ թաղել, այն էլ՝ շնչելով...
Ինչքա՛ն ուժեղ եմ,
Որ վաղո՜ւց մեռել, բայց՝ շնչում եմ դեռ:
Մեռել եմ վաղո՛ւց,
Բայց չե՜մ դադարում մեռել թաղելուց...
Վաղո՞ւց...
Ծնունդ ու կնունք չեմ տեսել վաղուց,
Նշան - հարսանքի չեմ եղել մանկուց,
Միայն լսել եմ և ուրախացել,
Միայն երազե՜լ ու... քուն եմ մտել...
Նո՛ր եմ հասկանում, նո՛ր եմ գիտակցում,
Որ երկու կյանք եմ ապրում աշխարհում.
Մեկը՝ երազով ու երազելով,
Իսկ մյուսը՝ իմ թաց աչքով տեսնելով:
Մեկում ապրում եմ խավար ներկայում՝
Մեռնելո՛ւ համար,
Իսկ մյուսում մեռնում անցյալի ծոցում՝
Ապրելո՜ւ համար...
Չնայած գիտեմ,
Որ իմ անցյալը ներկա չի՛ դառնա,
Եվ ապագա էլ ցավոք չի՛ գնա,
Ինչպես իմ գլխի
Ճերմակ մազերը էլ չե՛ն սևանա,
Եվ իմ ճակատի
Խոր կնճիռները էլ չե՜ն նրբանա...
Անցյալն այն ուժն է,
Որ ժամանակին եղել է ներկա,
Իսկ մինչև ներկան,
Նաև եղել է իմ մութ ապագան:
Եթե ապագան՝
Ուրեմն բացի անցյալն ու ...ЕщёԻնձ շատ եմ ստել,
Թե՝ անցյալն անցավ ու ետ չի՛ դառնա,
Ինձ շատ եմ ստել,
Թե՝ մեռա՜վ անցյալն ու չի՛ արթնանա...
Ինձ շատ եմ խաբել՝
Անցյալն անցյալի խորքում թաղելով,
Բայց իրականում
Ես ի՛նձ եմ թաղել, այն էլ՝ շնչելով...
Ինչքա՛ն ուժեղ եմ,
Որ վաղո՜ւց մեռել, բայց՝ շնչում եմ դեռ:
Մեռել եմ վաղո՛ւց,
Բայց չե՜մ դադարում մեռել թաղելուց...
Վաղո՞ւց...
Ծնունդ ու կնունք չեմ տեսել վաղուց,
Նշան - հարսանքի չեմ եղել մանկուց,
Միայն լսել եմ և ուրախացել,
Միայն երազե՜լ ու... քուն եմ մտել...
Նո՛ր եմ հասկանում, նո՛ր եմ գիտակցում,
Որ երկու կյանք եմ ապրում աշխարհում.
Մեկը՝ երազով ու երազելով,
Իսկ մյուսը՝ իմ թաց աչքով տեսնելով:
Մեկում ապրում եմ խավար ներկայում՝
Մեռնելո՛ւ համար,
Իսկ մյուսում մեռնում անցյալի ծոցում՝
Ապրելո՜ւ համար...
Չնայած գիտեմ,
Որ իմ անցյալը ներկա չի՛ դառնա,
Եվ ապագա էլ ցավոք չի՛ գնա,
Ինչպես իմ գլխի
Ճերմակ մազերը էլ չե՛ն սևանա,
Եվ իմ ճակատի
Խոր կնճիռները էլ չե՜ն նրբանա...
Անցյալն այն ուժն է,
Որ ժամանակին եղել է ներկա,
Իսկ մինչև ներկան,
Նաև եղել է իմ մութ ապագան:
Եթե ապագան՝
Ուրեմն բացի անցյալն ու ներկան,
Ես գիտեմ նաև անցած ապագան,
Որ մոտեցել է խեղճ ու անճարիս
Եվ այն էլ այնպե՜ս լուռ ու աննկատ,
Ինչպես գայլերի ոհմակն է գալիս
Եվ ամբողջ գյուղին մի լավ դաս տալիս...
Ասում են՝ գյուղը գերան է կոտրում,
Բայց գյուղում միայն ե՛ս եմ բնակվում,
Ուրեմն՝ միակ կռվողը ե՛ս եմ,
Ուրեմն՝ տույժն էլ պիտի ե՛ս կրեմ...
Ինձ չե՛ք հասկանա, ինձ չե՛ք գովերգի,
Բայց ես մի մարդ եմ՝ հոգով վիթխարի,
Որ դեմ եմ ելել ի դեմ անցյալի,
Ու պայքարում եմ՝ հանուն գալիքի..
Գնալդ ինչու՞ աղմկոտ դարձավ այսքան ։