იავნანა დაბადებამდე

იზრდები ჩემში და ჩემით ცოცხლობ,
შენი ხელები,თვალთა ფერები და გეფერები,
სულ გეფერები...
რომ გაიზარდო მიწიდან ცამდე,
წვიმიდან ზღვამდე,რომ ილაჟვარდო.
გაცრეცილ მაჯას გარედან გახებ
და ფეთქავს გული,
ჩემი თუ შენი?...ჯერაც რამ გაგვყო,
ჩემო ნანატრო.
და შენც მეხები,ალბათ ფეხებით...
მოდი კეთილად და როცა მოხვალ
ამ მზისქვეშეთში,თვალთა ფერებით,მე მიგრძნობ მხოლოდ,
შენი კანის სუნს პირველს შევიგრძნობ.
მამაო ჩვენოს,ლოცვით მოვლენილს მოგეფერები,
თვალთა ფერებით,
ჩემი ხელებით...
სანამ ინებებ და დამიძახებ,
სეტყვა რომც იყოს,ქარი რომც იყოს-
- იმშვიდე ჩემში,ღრუბლებზე,მზეში,
არ შეგეშინდეს,ნაპირს ვიქნები..
აკვანს დაგირწევ,სითბოში,მზეში...
შეგირჩევ სიზმრებს,სახელს და ფიქრებს,
სულ საამაყოს,ჩემო ნანატრო...
ნანი ნანატრო...
შენი გულისთვის,შენი სულისთვის
ღამე რომც იყოს,ქარი რომც იყოს,
ხელის ცეცებით,სველი ფეხებით
ცის იქეთ წავალ და ვნახავ უფალს...
ეკალ-ბარდებზე,ცეცხლზე,ასფალტზე
შენთვის ვივლი და შენთვის ვილოცებ...
ცრემლთა დამალვით,ხმათა ცახცახით
მამაო ჩვენოს ვიტყვი ათასჯერ-
რომ არ დაეცე და არ ატირდე,
რომ არ შეგცივდეს და არ გაცივდე,
რომ არ მოგშივდეს და არ დაკნინდე,
რომ არ მოტყუვდე და არ გაწბილდე...
ჩემო ნანატრო,
დედის ალმასო,
სანამ ინებებ და დამიძახებ,
იმშვიდე ჩემში,სითბოში,მზეში
და როცა მოხვალ,მოდი კეთილად,
რომ მერე ზღვებზე გაილაჟვარდო.
დიკა სალაყაია