... Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу айтдилар:
~ Уч нарса хусусида ўй-фикрга чўмма:
1. КАМБАҒАЛЛИК хусусида ўйлама, чунки ғаминг кўпайиб кетади..!
Ғам ғусса эса - очкўзликни зиёда қилади...
2. Сенга ЗУЛМ қилган киши ҳақида ҳам ўйлама, чунки қалбинг ғазабга тўлиб, адoватинг кучайиб, қаҳр ғазабинг "давомийлик"ка юз тутади...
3. Дунёда узоқ қолиш ҳақида ҳам ўйлама...
Чунки мол дунё йиғишга қизиқиб умрни зое қиласан ва амал қилишни "ортга" сурасан...
Агар киши намозини чиройли суратда адо этса, рукуъ ва саждани мукаммал бажарса, намоз: «Мени сақлаганингдек, Аллоҳ ҳам сени сақласин», дейди ва бу айтган сўзи кўтарилади. Агар киши намозини ёмон суратда адо этса, рукуъ ва саждани ёмон суратда адо этса, рукуъ ва саждани мукаммал бажармаса, намоз: «Мени зое қилганингдек, Аллоҳ ҳам сени зое қилсин», дейди.
Имом Тайолисийнинг Убода ибн Сомит (р.а.)дан қилган ривояти.
Аллоҳнинг неъматларини гапириш шукр қилиш, уни тарк қилиш куфрони неъматдир. Ким оз нарсага шукр қилмаса, кўпига ҳам шукр қилмайди. Ким одамларга шукр қилмаса, Аллоҳга ҳам шукр қилмайди. Жамоат (кўпчилик) раҳматдир. Фирқалик,(алоҳидалик) азобдир.
Имом Байҳақий ривояти
Хикматли сузлар дурдоналаридан.
Намоз укимаган кишига хеч хам ишонма, чунки у роббисини ташлаб кетди сени хам бир кун ташлаб кетади.
Мусика махбубамни эслатади деб уйласанг,
билгинки куръон сени Холикингга етаклайди!
Сени ортингдан гийбат килганга нимага гапирдинг..? дема.
Айтгинки гунохларим сенга совга булсин, мен сахий сен хаклисан дегин.
Немат учун шукур килиш керак.
Бало учун сабр килиш керак
Гунох учун истигфор айтиш керак
Кимки шукр килса, сабрлик булса, истигфор айтса албатта у саодатга эришгувчидир!!!
Дид чиройлик нарсани яхши куриш эмас, балки яхши курмасанг хам инсонлар яхши курган нарсани кабих санамасликдир.
Огрик йиглатиши шарт эмас, агар мазлум сени хаккинга дуо килса б