Предыдущая публикация
Боз як соли ғами ғурбат гузашт,
Дар талоши зистан аз баҳри ҷон,
Боз як соли ғарибӣ даргузашт,
Дар талоши ҷустуҷӯ аз баҳри нон.
Боз як соле аз ин умр кам шуда,
Бар дару дарвозаи бегонагон.
Боз як соли ҷудоӣ даргузашт,
Дар фироқи дӯстони меҳрубон.
Чанд соле боз чун ин бигзарад,
Ин нишасту хезҳо бо дигарон,
Чанд соле боз чун ин бигзарад,
Дар ғарибӣ гирди хони ину он?
Кош омад ин ғарибӣ пушти сар,
Мешикаст низ интизори модарон.
Кош ҳиҷронӣ ба сар омад маро,
Нест бодо! Сӯзи қалби хоҳарон.
Кош мо сарҷамъ будем дар ватан,
Дар канори нағзрӯёни ҷаҳон,
Ҳамдилу озод мегаштем ба ҳам,
Дар Хуҷанду дар Ҳисору Моғиён.
Эй мусофир гом зан, сӯи ватан,
Аз дари оворагиҳои замон,
Ин диёр дар интизори пойи туст,
Ҷуз ба оғушаш намегирӣ амон.
Ин диёр аст, Тоҷикистони азиз,
Хиттае аз марзу буми Ориён.
Хонаи умеди дилҳост ин ватан,
Бар ҳама тоҷиктаборони ҷаҳон.
Аз барои ин ватан ҷон медиҳем,
Мо фидои ин ватан то ҷовидон!
?
Следующая публикация
Комментарии 1