З майго дзённіка. За сваё доўгае жыццё мне часта даводзілася сутыкацца з рознымі недарэчнасцямі, глупствам, чыімсьці дзеяннямі, якія пярэчаць сэнсу. Пра ўсё гэта можна сказаць адным словам -- бязглуздзіца. Калі яе, бязглуздзіцу, нясе просты чалавек, дык ужо на гэта не звяраеш увагу. А вось калі яна зыходзіць ад чыноўніка, ды яшчэ неаднаразова паўтараецца, думаеш: няўжо ён неадукаваны, не можа зразумець, што яго рашэнне пярэчыць сэнсу, яно недарэчнае, што ён зрабіў проста глупства. У маім пасёлку 25 траўня рашэннем кіраўніка раёна быў забаронены усім гандлёвым прадпрыемствам продаж алкагольных напояў. Чаму? У школах раёна празвінеў для выпускнікоў апошні званок. Лог
З майго дзённіка. Тры дні таму на дзяржаўным узроўні адзначылі Дзень Перамогі. Ужо 79-ты. Дзесьці вясной у першыя ўгодкі перамогі я нарадзіўся. У маёй памяці маглі бы захавацца эпізоды святкавання Дня Перамогі, пачынаючы з сёмага года, калі пайшоў у школу, але не захаваліся. У тыя гады ў гэты дзень людзі аплаквалі сваіх загінулых родных. Якое свята? У думках людзей словы пракляцця тых, хто пачаў вайну. Словы крыўды на ўладу, якая не абараніла ад смерці, ад акупацыі. Абіда на ўладу, якая абвінавачвала людзей, што засталіся пад нямецкай акупацыяй. Яшчэ мне давялося у розных анкетах пісаць, што мае бацькі ў вайну жылі на акупаванай немцамі тэрыторыі. Сёння ўжо не так часта