Предыдущая публикация
ЛЯ ВЕЧНАГА АГНЮ
Зараслі ля Вечнага агню
Зямля — кветкамі,
Камень — імёнамі.
Прывяду сюды дачку сваю,
Што ў мяне і ў жыццейка ўлюбёная.
Хай паслухае журбу агню
І пагладзіць літары далонямі.
ШЧАСЦЕ
Калі пакрыўдзяць словам,
зганьбяць плёткай,
Бягу паслухаць, як дачка смяецца.
І боль знікае нечакана лёгка
Ад шчасця, а яно дачкой завецца.
Калі над светам цень вайны шалее,
Дачушку прыгарну сваю да сэрца.
Трывога узнікае і мацнее,
Бо шчасце — мімалётнае, як вецер…
Калі яна глядзіць вачамі сінімі
І рада гэтак усяму на свеце,
То мне здаецца, што і зло загіне
Ад шчасця,
а яно завецца — дзеці.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 3
У радках зноў змог адчуць я!..
У вершах Вашых смех дзіцяці
І гукае голас маці...
Дзякуй за цудоўныя радкі!