Կանցնեն օրերը, կդառնան շաբաթներ, հետո ամիսներ ու տարիներ:Տարիներն էլ կանցնեն իրար ետևից:Բայց մի բան կա, որ երբեք չի անցնի, կմնա հավետ. դա սրտիս վրա բացված մեծ ու խոր , անընդհատ քեզ հիշեցնող, ցավոտ վերքն է:
Իրարից մեզ բաժանեց քո անտարբեր հոգին,եթե սեր չէիր տալու,ինչո՞ւ խոստում տվեցիր հավետ կողքիս մնալու:Մի քիչ հույս տայիր,որ սիրո ճանապարհից հետ չկանգնեի:Ինչո՞ւ
Ու՞ր ես հիմա, լուռ հեռացար, սեր տվեցիր, որ էլ չկա..տվեցիր ու հեռացար, օրս կգա ու կգնամ, սրտում իմ սեր կար էլ չկա, հոգումս հույս կար ու էլ չկա...Մարեցիր ու հեռացար....Ու՞ր ես հիմա, ու՞ր փնտրեմ քեզ, սեր իմ առաջվա, անվերջ սպասելով քեզ` կյանքս կգնա...