მადლობელი ვარ,ღმერთო!
მადლობელი ვარ ამ სამყაროსთვის, რომელიც შენ მაჩუქე და რომლის პაწაწინა ნაწილიც მე ვარ…
მადლობელი ვარ,რომ არ მტოვებ და ყველგან და ყოველთვის ჩემთან ხარ…
მადლობელი ვარ მათთვის,ვინც შემხვედრია ჩემი ცხოვრების გზაზე და ვისაც შემახვედრებ მომავალში…
მადლობელი ვარ უსაყვარლესი მშობლებისთვის, ვინც გამზარდა და მაქცია ადამიანად…
მადლობელი ვარ ყველაფრისთვის, რაც მაქვს და რაც არ მაქვს…
მადლობელი ვარ სიყვარულისთვის, რომელიც შენ მასწავლე და იმ ბედნიერებისთვის, რომლის ჩუქებაც შემიძლია სხვებისთვის…
მადლობელი ვარ ყველა ახდენილი და აუხდენელი ოცნებისთვის…
მადლობელი ვარ,რომ დღევანდელი დღე გუშინდელს არ ჰგავს და ხვალინდელი კიდევ უკეთესი იქნება…
მადლობელი ვარ მეგობრებისთვის, გვერდში რომ მიდგანან დ
მერე რა,თუკი ცხოვრება შენი, გაყენებს ტკივილს, რა მოხდა,თუკი შენი გული ხშირ-ხშირად ჩივის, მერე რა,თუკი სადარდებელს ვერავის ანდობ, და შენს ტკივილს და გულისნადებს ცრემლებით ახშობ. რა მოხდა,თუკი ზოგჯერ თეთრად ათენებ ღამეს და ოცნებებში ჩაძირული გაჰყურებ მთვარეს. ცხოვრება მაინც ლამაზია,სიკვდილს რად ნატრობ? გულს რატომ იტეხ, ნახავ, ვისაც ყველაფერს ანდობ! ცხოვრებამ დღეს თუ გადაგღალა, ხვალ ჰპოვებ შვებას, ნუ მისცემ შენს თავს მარცხისა და დაცემის ნებას! შენს ცრემლებს ღმერთი იცოდე, რომ ითვლის წვეთებად, გწამდეს, რომ ცუდი შეიცვლება ლამაზ დღეებად! გქონდეს იმედი! ნუ გაიტეხ დღეს გულს უბრალოდ, გწამდეს მომავლის და გაქრება სევდა უკვალოდ! ნატვრა გაქვს? ჰოდა შეეცადე, რომ ის აგიხდეს, თესე სიკეთე,რომ ის შემდეგ სულ წი
მხოლოდ შენ, შენი ხმა , ხმა რომელიც მიყვარს მიყვარს მთელი გულით , მიყვარს გაგიჟებით, ხმა რომელიც ასე ძალიან მენატრება ახლა, არ ვიცოდი ასე თუ გამიძნელდებოდა უშენობა მეგონა უბრალოდ მომენატრებოდი თუმცა ეს ამაო ფიქრები იყო. აი ზუსტად ეხლა ვგრძნობ რას ნიშნავს მონატრება, გულწრფელი მონატრება, რომელიც ტკივილამდე გრძელდება ჩემს სხეულში, იგი შენზეფიქრებით, დაუსრულებელი ფიქრებით იწყება და უსასრულოდ გრძელდება... მენატრები ისე როგორც არასდროს, უზომოდ თავდავიწყებით..ვგიჟდები გესმის როცა ჩემთან არ ხარვგრძნობ და ვაცნობიერებ, რომ ჩემთვის ძალიან ძვირფასი, მნიშვნელოვანი, ძალიან საყვარელი ადამიანი ხარ, ბოლომდე ვაცნობიერებ იმას, რომ უშენოდ ცხოვრება არ შემიძლია, შენით ვსულდგმულობ, შენით ვსუნთქავ, შენით და შენთვის
ვაპატიოთ..გულის ტკივილი ერთმანეთს????. ჰო, ძნელია.. როგორ უნდა ვაპატიოო ის ნათენები ღამეები, ის ტკივილი რაა ტყუილი ყოფილაო? ის ყველაფერი.... ის ლამაზი მოგონებები... დავტოვოთ წარსულში! შეხედეთ მას, ის ხომ მეოთხედსაც არ დარდობს...შეიძლება მეასედსაც არ დარდობს , ჩვენნაირად.. ჰო, მერე რა რომ სიცოცხლესაც დავთმობდით მათთვის! მერე რა, მერე რა! ჩავიჭიროთ რწმენა მომავლის, დავიჭიროთ საიდანმე, სადღაც ჰაერში ვიპოვოთ.... რწმენა აღარ მოვა, თუ ჩვენ არ ვეძებეთ, თუ ჩვენ არ მოვიხმეთ.. წავიდეთ, გავიდეთ იმ წარსულიდან... დავუშვათ შეცდომები... ერთხელ, ორჯერ, სამჯერ... იქამდე სანამ არ ვიპოვით... მას, ვინც კიიი, გვატკენს გულს, შეიძლება იმაზე უარესადაც გვატკინოს..მაგრამ ეს ტკივივილი იმ სიყვარულად ეღირება! ჩვენ ხომ ს