Ես լավատես եմ...
Ինձ թալանում են,ես աղոթում եմ,
Դու գթա Տերս,մեղքերը նրանց:
Ես լավատես եմ...
Ինձ նախանձում են,իսկ ես ժպտում եմ,
Թող երջանկության իմ մի պատառից
Բոլորի համար մեծ բաժին գնա:
Ես լավատես եմ...
Սիրում եմ անչափ,սիրում անխտիր,
Անգամ հենց նրան ,ով ինձ համարեց
Աղքատ ու անկիրթ:
Սիրտս առաջվա նման չի խփվում,
Նա էլ հոգնել է հոգսից ու դավից,
Սատանան տանի,ես լավատես եմ,
Ամեն կանգի հետ ապրելս է գալիս,
Թող անձրևը գա,հոգ չէ,ցավ չկա
Թե մեր տան կտուրն կաթում է անվերջ,
Բալենին այնքան չքնաղ է ծաղկել,
Պետք է չէ,մի օր,նա հղիանա,
Ես անուղղելի,խենթ լավատես եմ,
Փնտրեցի անվերջ ու միշտ չգտա,
Միշտ համարեցի,որ որոնածս աշխարհում չկա,
Բայց չչարացա,ինքս ինձ պարտք եղա,
Ժպտալով անգամ իմ չունեցածին,Աստված է վկա
Անցա ես կյանքի դժվար ճամփեքով,
Եվ մեկն էլ չեղավ, որ ձեռքս բռներ
Ու իր խոսքերով ինձ քաջալերեր
Ու հենց այն պահին անհույս թվալով,
Փորձեցի կյանքս իմ ձեռքը վերցնել,
Բայց հենց այդ պահին մի լույս շողալով,
Եկավ ու կանգեց ,նա ինձ ընդառաջ:
Ու այպես խոեց ձայնը սիրելով,
Արդ մի թե դու ես քեզ կյանք պարգևում
Հիսուս այդ դ՞ու ես, Հարցրի վախելով,
Այո իմ աղջիկ ա՛յդ ես եմ կողքիդ,
Ես քեզ սիրում եմ մոլորված գառնուկ,
Արժանի չեմ Տե՛ր լինել քեզ մանկուկ,
Իսկ Հիսուսը լուռ կամաց ժպտալով,
Ձեռքն իմ բռնեց, ու այսպես խոսեց,
Լսի՛ր փոքրիկս, քե՛զ շատ եմ սիրում,
Նայի՛ր ձեռքերիս, տեսնու՞մ ես փոքրիկ
Հենց Քո համար եմ ես խաչ բարձրացել,
Ու Քո անունն էր շուրթերիս պաղել,
Փոքրիկ ժպտա, քեզ շատ եմ սիրում?
Տե՛ր ինչ եմ արել , որ