Ինչի՞ց է, որ օրեցօր անճանաչելի է դառնում մեզ շրջապատող աշխարհը, անճանաչելի են դառնում մեր կողքի մարդիկ… Ինչի՞ց է, որ այս աշխարհում բառերը արդեն վաղուց կորցրել են իրենց արժեքը…նույնիսկ արարքներն են սկսել կասկածի տակ դրվել… Ինչի՞ց է, որ մարդիկ շատերին են հավատում, բայց ոչ ոքի չեն կարողանում վստահել…Ինչի՞ց է, որ ստում են` երջանկությունը չկորցնելու համար, դավաճանում են` ընկերությունը պահպանելու համար…Ինչի՞ց է, որ օրեցօր մենք դառնում ենք ամբոխի անբաժան մասը, հանդիպում հազարավոր մարդկանց, նրանց հետ կիսում օրը, բայց միևնույն է միայնակ ենք… Ինչի՞ց է, որ մարդիկ դադարել են երազել, հիմա միայն պլանավորում են… Ինչի՞ց է, որ մարդիկ դադարել են կարեկցել, դարձել են անտարբեր: Անտարբերությունը դարձել է առավելություն, իսկ բարությունը սկսել են համարել թուլություն…Ինչի՞ց է, որ հիմա «գիտեմ»-ը դարձել է ավելի կարևոր, քան «զգում եմ»-ը… Թվալը ավելի կարևոր է քան լինելը…Ինչի՞ց է, որ մեզ ներում ենք բոլոր սխալները, բայց կողքինի անգամ փոքր սխալը դժվարությամբ ենք ընդունում…Ինչի՞ց է, որ մենք չենք հավատում իդելական մարդկանց գոյությանը, բայց ամեն օր մարդկանց մեջ մեր իդեալն ենք փնտրում… Ինչի՞ց է, որ մենք ասում ենք, թե չենք ապրում հասարակական կարծիքի համար, բայց և ոչ մի քայլ չենք անում հասարակության կարծիքին հակառակ…Ինչի՞ց է, որ երբ մարդու աչքերում կարդում ենք.

Информация Երանի մարդիկ доступна только авторизованным пользователям.