Предыдущая публикация
Քարավան կանգ առ, գոնե ետ նայիր,
Հայոց սուրբ հողը անտեր մի թողնիր,
Կանգ առ կառուցող, բժիշկ, շինարար,
Կանգ առ մանկավարժ, վարպետ խոհարար,
Ետ նայեք, ինչպես են վանքերը լալիս,
Ոնց են աղերսում դռներ փակելիս..
Քարավան ո՞ւր ես տանում քո բալին,
Քո ձեռքով տալիս հանձնում օտարին..
Վա՜խ, հազար ափսոս, խեղճ մանուկներին,
Ի՞նչ ենք թողնելու մենք սերունդներին,
Ա՜խ քաշելով են պատմելու միմյանց,
Հայերի մասին աշխարհում ցրված..
Մարդ չմնաց Հայաստանում,
Մեր պապերի անդաստանում,
Ո՞ւր եք տանում, դարձնում դժբախտ,
Ո՞ւր եք թողնում հողն այս դրախտ..
Կանգ առ քարավան, ետ նայիր մի պահ,
Չէ՞ որ մեր ազգը ուժեղ է անմահ..
Քո արդար ձեռքով մշակիր հողդ,
Կառուցիր տունդ, պահիր երկիրդ,
Կանգ առեք, կա՜նգ, մի հեռացեք,
Ոսոխի դեմ դուռ մի բացեք,
Պահեք տունը նախնիների,
Սերունդները մեզ չեն ների,
Տուն վերադարձե'ք, բավ է թափառե'ք,
Բավ է օտարին հլու ծառայե'ք,
Ազգադավերին կուլ մի գնացե'ք,
Մեր մանուկներին ետ վերադարձրե'ք..
Հեղինակ՝ Ռոզա Վարդանյան
______________________________
02:10
Следующая публикация
Нет комментариев