Предыдущая публикация
ახლა ეს გრძნობა უნდა დავხატო
ლანდად არ მინდა, უნდა ავანთო,
ერთად კი არა უამრავ ფერად,
ქაოსურ გრძნობად მინდა ვაქციო,
სულის სიღრმემდე რომ მიაღწიოს.
ახლა კი უნდა ამოვირჩიო,
ნდობის ფერები როგორ ავსახო,
დუმილი თითქოს ჩამოწვა ფიქრად,
რადგან არ ვიცი რა როგორ ვხატო,
ეს სიყვარული არსს როგორც წმინდა,
ლტოლვით და ვნებით ანთილი სეტყვა,
ალისებრ გრძნობით ავსილი სევდა,
უბრალოდ მინდოდა ასე რომ მეთქვა,
რადგან ეს არის გრძნობების შთანთქვა,
ალბათ სიგიჟეც, რომელიც არ ჩანს,
თუმცა კი როცა შესაბამისი,
ჟამი დადგება რამის სათქმელად,
მაშინვე სიტყვა აღმოფხვრის დუმილს,
და ყველაფერი გარეალდება...
Следующая публикация
Комментарии 4