Գարնանածին գառնուկ խայտուն
Սարի եղնիկ աննման,
Սրտիս շարժիչ զանգ ղողանջուն
Նրա դեղ ու բալասան:
Անծիր է սերս հայրական
Դե՜պի քեզ իմ վարդ նախշուն,
Դեպի սիրտդ անապական
Շնչող անդուլ բարություն:
Աղեղնաձև ունքերիդ տակ
Աչքերդ սև, սաթագույն,
Պսպղում են, ինչպես վտակ
Գիշեր հագած պարտեզում:
Խորհրդավոր ու դյութական
Աստղոտ երկնի պես անհուն,
Արտացոլն են քո բնության
Գթագորով, սիրասուն:
Մի տարի էլ բեղուն ու ճոխ
Գլորեցիր արժանի,
Թող բյուր անգամ լինեն հաջող
Մնացյալը քո կյանքի:
Այսօր տոն է մեր օջախում
Դու ես այնտեղ ջահը վառման,
Քո վառ ծնունդն ենք վայելում
Շնորհավոր, Նաիր ջան:
Սիրով՝քո հայրիկ, Կյանքիս իմաստ
Լինում են պահեր,երբ րոպեում՝ մի ամբողջ դարի ճամփա ես անցնում
Մտքիդ սրընթաց թևերին փարած, ինչպես երազում,
Եվ այդ րոպեում դարի այն ծայրում մտովի բազմած
Հակադիր ծայրի արտացոլանքն է հայացքդ գրկում, ինչպես հայելում,
Ոչինչ չի փոխվում:
Թափառուն հավքի նման մտերիմ յուր հին օջախին թողած թիկունքում
Պատմության չու՜ն էլ է վերադառնու՜մ հիմքին մնայուն,
Նոր բույն չի շինում, նույն շրջանակի երեսն է հինում քանդ ու ավերա՜ծ,
Կարկտի զարկից խոցված շյուղերը թողնելով ներսում,
Ոչինչ չի փոխվում:
Անցած ու առկա ժամանակները նույն կիրճերով են քրքջանքով հոսում
Տանելով իրենց Գոռ ալիքներին փրփուր արնագույն,
Ժայռերն են կոծվում,նրանց անդադար զարկից ճաքճքած,դարերով ծեծված,
Նույն հառաչանքն է հառնում դարերից,երբ ու
Գարուն է եկե՜լ, շալակին պա՜րկը երազանքների
Մյուռո՜ն է ծորու՜մ լուսարձակ երկնի ստինքից վառմա՜ն,
Պիտ հագուրդ առնի՝ ծնող հողի հետ սի՜րտը իմ ազգի,
Սակայն չի հալչում նրա հունի մեջ պատվարը ձմռան:
Հովերն,այս գարնան սուրող ծերպերից լեռնե՜րի դրկից
Հառա՜չք են սուլում, ոռնու՛մ են հողմի նման գուժակա՜ն,
Մթնաթույր,ինչպես չար աչքը թուրքի,լացող ամպերից
Սարսափ է տեղում սիրասուն հողի՜ն,իմ հայրենի տա՜ն:
Ցամքել է անհագ քիմքը վայրագի արյան ծարավից
Նույն արյան՝ խմած մռութով գարշոտ նախնիքի յուրյա՜նց,
Արբե՜լ է տենչում քինոտ չախկալը մոլեգնած կրքից
Մինչդեռ հին վերքն է հինում հայկազուն առյուծն անձնուրաց:
Դեռ քանի՞ գարուն պիտի գույժ բերի՜ իմ ազգի գլխին,խնդության դիմա՜ց,
Դեռ քանի՞ գարուն պիտի սև հագնի՜ սիրաբաղձ
Ողջույն՝աշխարհի ամենագեղ, սիրագորով ու թախծանուշ նայվացքով, իմ սիրելի, հայոց Մայրեր: Քիչ ուշացումով, սակայն սիրով լի սրտով շնորհավորում եմ ձեզ,այս դալարաբեր, գարնանաշունչ օրվա,ապրիլի յոթի ,Մայրության և գեղեցկության տոնի առիթով, ցանկանում եմ ձեզ հոգու Խաղաղություն և խնդություն ,արևաշող, կապույտ երկինք:Սիրում եմ ձեզ...
Ա՜խ,այս գիշեր մորս տեսա երազում,
Լուսնկան,զերդ արեգակ էր լուսարձակ,
Մի ձագուկ կար նրա կրծքի դրախտում
Խայտուն, ինչպես մավի լճին ծեթ կոհակ:
Այնպես էլ չեր ծերացել իմ սրբուհին
Նույն ժպիտն էր՝ բարության ծով աչքերում,
Նույն այտերից ծիրանավառ ու նրբին
Ասես՝ բալասան էր կաթում մեղրագույն:
Կապույտ առուն համբույր քաղած լուսնյակից
Երփնել էր յուր ալիքները ոսկեգույն,
Հանց գոհարե ո