Երջանկությունս, զերթ փիրուզե քուլա

Ճախր է տալիս պոկված մայր ամպից,
Մերթ վայրէջքում է քար կրծքիս վրա
Մերթ հեգնում, կախված երկնի շուրթերից:
Սիրտս դարձել է աշնան բույն դատարկ
Յուր նորող ծիծռան դարձին միշտ կարոտ,
Շուրջը սև մուժի նման ,ամբոխված
Ագռավներն են գեթ կռավում գարշոտ:
Ուրախությունս, իբրև խաս մահիկ
Գեթ գիշերներն է կյանքիս այցելուն,
Գեթ երազում է սիրտս թափառիկ
Քաղում հայրենուս համբույրը ներհուն:
Ես տարագիր եմ,արևս դժգույն
Որբացած սիրտս խորթ մայրի գրկում,
Կյանքս,ինչպես մոմ բախտիս բուրվառում
Կարոտ է մաշում, հալչում օրնիբուն:
Ա՜խ,մարե՜ք հավետ զօրեր իմ կյանքի,
Թող ընդմիշտ տիրի գիշերն ինձ խավար,
Ես երազներիս հույսին եմ գերի
Չունի այլ հնար հոգիս թախծալար:
Արտավան Ս