Կտանեմ նրա հովիտները առվակարկա՜չ, թովչական Ուր փթթում են հազարագույն վարդ ու ծաղիկներ բուրյան, Ուր փչում է զեփյուռը զով սրինգն իր հեզ,հոգեհան Գուրգուրելով հայ սրտերը,՜ ինչպես օրոր մայրական: Կտանեմ դե՜պի ստինքն անուշ, սնող հո՜ղն իմ հայկական Հրաշաջուր լի՜ճը Սևանա՜ լազուրաչյա, աննման, Ուր շրշյունը ալիքների յուր մեղեդով տենչական Զմայլում է, ղողանջելո՜վ ճայերի հետ երգասան: Կտանեմ ոստա՜նն հայ աշխարհի, Հայքի գի՜րկը մայրական Բաց երկնքի տակին կանգնած թանգարանն այն պատմական, Ուր վարդատուֆ կառույցները, ինչպես մոմեր բոցկլտան Արտացոլում են հնամյա ազգիս հոգին լուսական: Ուր առաջին են կերտվել ի փառս Աստծո սրբազան Տաճարները սրբանվե՜ր՝ ազգիս ձեռքով ժրաջան, Ուր հոյակերտ այդ վանքերի բուրվառներում սրբական Խու՜նկ են վառել նախորդները մարդկանց ցեղի բանական: Կտանեմ ես ձեզ ծննդավայրն իմ շավիղներո՜վ խոյական Դե՜պ Գեղամա լեռնաշխարհը, դրախտի ծոցը հիմնական, Ուր գիշերվա երկինքն,ինչպես դալարագեղ ծաղկաստան Իջնում, փարվո՜ւմ է լեռներին աստղներով իր վառման: Ուր զարնվելով քար ու ժայռին, շառաչյունո՜վ խենթական Արգիճի գե՜տն է խելագար՝ փախչում դե՜պի մայր Սևան, Քաղած ափերից ծաղկազարդ ՝ նեկտար ու բույր աննման Տանում է Դե՜պ մայր խորքերը թևերին իր փրփրան: Կտանեմ ես ձեզ կածաններո՜վ բարձունքները վեհության Գագաթնե՜րը երկնահրաշ Արմաղանի գովական, Ուր լիճն ասես երկնին գրկած հայելով իր պսպղան Տանում է խո՜րքը դարերի հայացքով լուրթ,կուսական: Ուր սրբասուրբ մատուռն, ինչպես փառակենցաղ հանգրվան Դառնությունից մարած հոգուն լու՜յս է ցողում հարության, Յուր խնկաբույր պատերով մուգ,ինչպես անձավ բնական Պարուրում է Աստվածային շնչով վսեմ, կենսական: Կտանեմ ձեզ իմ Լեռնակերտի սարավանդը սրբազան Ուր Ննջում են նախնիներն իմ, գրկում հավիտենության, Նման զմրուխտավառ գորգի, փեշին Ճգնավոր լեռան Արբած խնկաբույրով անվերջ օազիս այն երանական: Ուր մայրիկիս շիրմին, ինչպես խորհրդանիշ հավերժության Վե՜ր է խոյանում կոթողը վեհաշունչ ու վսեմական, Օծված բուրմունքով մայրական, նրա շնչով օրհնության Զմայլում է իր սրբատես հայացքով վես,մոգական: Հրաշալի՜ր է երկիրն հայոց Նմա՜ն այգու Եդեմյան Անզուգակա՜ն է աշխարհում, չունի ուրիշ իր Նման, Ծնվել եմ ու պիտի մեռնե՜մ ես այն հողում միմիա՜յն Աստվածայի՜ն, կախարդակա՜ն, անպարտ հողում իմ Հայկյան: Արտավան Սահակյան.