ჩვენ ის ბაშვები ვართ, ვისაც დედები ეზოდან ეძახდნენ სახლში მოდითო, ჩვენ ვართ ისინი ვინც წერილებს ფურცლებზე ვწერდით და არა მობილურში, ვისაც დღიურები გვქონდა, ვისი მეგობრებიც onlin - ის ნაცვლად ეზოში იყვნენ მთელი დღე, ჩვენ ვართ ისინი...ვინც წრეშიბურთს, დახუჭობანას , დროშობანას , გაფუჭებულ ტელეფონს , რეზინობანას ვთამაშობდით.ჩვენ ის ბავშვები ვართ შუქი რომ არ გვქონდა ეს მეცხრე ბლოკი იყო და როცა აინთებოდა ბოლო ხმაზე ვყვიროდით დენი მოვიდაააა, ის ბავშვები ვართ ტურბოს ნაკლეიკებს რომ ვაგროვებდით და მერე ვითვლიდით ვის რამდენი ქონდა, ის ბავშვები ვართ მობილურები რომ არ გვქონდა და მაინც ყოველთვის ვიცოდით სად იყვნენ ჩვენი მეგობრები, ჩვენ ისინი ვართ კერასინკის ნავთის ფეჩის სუნში რომ ვიძინებდით,
იცხოვრე მათთვის ვისაც სჭირდები.. იურთიერთე მათთან ვისშიც დარწმუნებული ხარ... იმეგობრე მათთან ვინც გსიამოვნებს... და მადლობელი იკავი მისი ვინც გაფასებს....
ის რომ ვიცოდე სად ვცდები, ალბათ არასდროს შევცდები, ეკლიან გზებსაც ავცდები, და შორს მწვერვალებს გავცდები. თუმცა ვერანაირი აცდენით ბედის წერას ვერ აცდები. ამაო იქნება განცდები ამაში მართლა არ ვცდები
უშნომ ქვეყანა დააქცია და მაინც ეხურა ნამუსის ქუდი, ლამაზ ქალს ფიქრიც არ დასცალდა და... უცებ შეარქვეს სახელი ცუდი. ქალი კი არა მზე პირს იბანს და ღრუბელს უჩნდება ეჭვის იარა, ლამაზის თვალში ბეწვიც ნახეს და უშნოს თვალებში დირეც კი არა. ლამაზის ბედი დასაგმობია, ჰოი რამდენი ჰყოლია მტერი, ლამაზი ქალი სხვისი ჰგონიათ,და დგას ჭორების კორიანტელი. მას ხარბად თვალთა ორომტრიალით, მიაცილებენ მამაკაცები, განზრახვა მათი ვერაგი არის ხომ უნდა სცადონ მაინც საცდელი. მე მაინც მინდა ვიყო ლამაზი, დაე, ჭორებმა სული დაფლითონ, შენ ერთს მოგიძღვნა ფიქრი ათასი ათიათას კი გული დავსწყვიტო