«Հաց ենք ուզում»։
Եթիմները գոռում - գոչում,
Լալիս էին աղեկեզ.
«Սերժիկ, Սերժիկ հաց ենք ուզում,
Վեր կաց սերժիկ`հաց տուր մեզ»։
Մերժված Սերժը սև անտակից,
Ծանր ժպտաց հեգնալից։
- Վլաստ չունեմ, ես ձեզ մատաղ,
Ինձ մերժեցին, լարեցին։
- չէ՜, խաբում ես`ժուլիկ Սերժիկ։
Դու ասեցիր` ինձ ընտրեք ,
Միշիկը ձեզ հաց կբերի,
Ձեզ հաց կտամ, եթիմներ։
Դու գնացիր, Միշիկն էլ չեկավ,
Մենք սոված ենք դեռ էսպես։
-Սերժիկ, Սերժիկ,
Հաց ենք ուզում, վեր կաց սերժիկ
Հաց տուր մեզ։
— Հաց չի գտել Միշիկը դեռ,
Տուն չի գալի սևերես.
Քիչ էլ կացեք, իմ եթիմներ,
Հիմի մի բան կասեմ ես...
Մի մեծ ապի կա էն բերդում,
Նա շատ ունի գողցած հաց...
Նա ձեզ էնքան շատ է սիրո՜ւմ...
Նա չի թողնի ձեզ սոված...
Կերթամ էնտեղ նըրան կասեմ,
Որ սոված եք, եթիմներ,